اثر سیاست یکسان‌سازی نرخ ارز بر متغیرهای کلان اقتصادی با استفاده از الگوی تعادل عمومی قابل‌محاسبه (cge)

دلایل متعددی برای استفاده از سیاست تک نرخی ارز که معمولاً با کاهش ارزش پول ملی همراه است، وجود دارد. دامنه اثرگذاری این سیاست ها در اقتصاد بویژه وقتی اقتصادی علاوه بر تکیه بر صادرات تک محصولی، از منابع ثروتی ارزی برخودار باشد، بسیار گسترده است. این سیاست ها سمت تقاضای اقتصاد را از کانال صادرات و واردات و سمت عرضه کل را از کانال هزینه کالاهای وارداتی واسطه ای و سرمایه ای تحت تاثیر قرار می‌دهد. مطالعه حاضر در چارچوب یک الگوی تعادل عمومی قابل محاسبه (cge) مبتنی بر پایه آماری ماتریس حسابداری اجتماعی سال 1390، به بررسی آثار سیاست یکسان سازی نرخ ارز بر تولید، قیمت های نسبی، صادرات و واردات در سطح کلان و اثرات بازخوردی بین بخش های اقتصاد ایران پرداخته است. نتایج حاصل از الگوسازی براساس دو سناریو افزایش 25 درصدی و 35 درصدی نرخ ارز در سطح کلان نشان می دهد، از منظر مصرف کننده و تولیدکننده، شاخص قیمت نسبی افزایش قابل‌توجهی معادل 21 درصد و 30 درصد در کنار رشد 1.8 درصد و 2.6 درصدی تولید به همراه خواهد داشت. در سطح بخشی نیز چنین نتایجی قابل رویت است. بطوری که بیشترین افزایش تولید به بخش معدن اختصاص دارد و در مقابل بخش هتل و رستوران حتی با کاهش تولید مواجه خواهد بود. بیشترین بار تورمی را نیز بخش‌های کشاورزی و صنایع وابسته به آن تجربه خواهند کرد.

The Effect of Unification of Exchange Rate on Macroeconomic Variables in Iran Using the Computable General Equilibrium Model (CGE)

There are several reasons for using the unification of exchange rate policy, which is usually associated with the devaluation.The extent of these policies' influences on the economy is very extensive, especially when the economy is relying on singleproduct exports and has high foreignexchange reserves. These policies affect the demand side of the economy through the exports and imports channel and the supply side through the cost of imported intermediary and capital goods. This study examines the effects of exchange rate unification on production, relative prices, exports and imports at macro level and the effects of feedback between sectors of the economy of Iran using the CGE model based on SAM 1390. The results based on two scenarios i.e., 25% and 35% increase in exchange rate indicates that the relative price index significantly will be increased by 21% and 30% in each scenario. Besides, the production growth will be increased by 1.8% and 2.6%, respectively. The same holds true about the sectors. The largest increase in production is related to the mining sector. However, the hotel and restaurant sector will face even a drop in production. Furthermore, the most inflationary burden will be experienced by the agricultural and related industries.