تغییرات ترکیبات شیمیایی و قابلیت هضم علف نی در طی فصل رشد و خصوصیات سیلوئی آن

این پژوهش به منظور بررسی تغییرات ترکیب شیمیایی در طول فصل رشد و خصوصیات سیلویی علوفه نی انجام شد. جهت بررسی تغییرات ترکیبات شیمیایی، نمونه گیری از علوفه نی در طول فصل رشد هر دو هفته یک بار، به مدت 3 ماه انجام شد. ترکیبات شیمیایی اندازه گیری شده شامل ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، خاکستر، دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همی سلولز، قابلیت هضم ماده خشک و قابلیت هضم ماده آلی بودند. نتایج در یک طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 5 تکرار تجزیه و تحلیل گردیدند. میانگین مقادیر پروتئین خام، قابلیت هضم ماده خشک و قابلیت هضم ماده آلی در طی فصل رشد به ترتیب از 56/16 ، 10/42 و 95/39 به 31/10،‌68/28 و 83/27 درصد و مقادیر دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز به ترتیب از 54/63 و 13/35 به 76/77 و 64/41 درصد افزایش یافتند. جهت سیلونمودن علف نی، مقدار 200 کیلوگرم علف نی از هور هویزه برداشت و به قطعات 1-3 سانتی متری خرد گردیدند آنگاه با چهار سطح ملاس (0، 5، 10 و 15 درصد) و دو سطح باکتری lactobacillus plantarum(0 و 5/2 میلیگرم در کیلوگرم و حاوی 1 ضربدر 10 به توان 10 cfu در هر گرم) مخلوط و در سطل های پلاستیکی سیلو گردید. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با روش فاکتوریل (40=5×4×2) اجرا گردید. افزودن 15 درصد ملاس باعث کاهش معنی دار ph ( از 62/4 به 16/4)، دیواره سلولی بدون همی سلولز( از 10/37 به 34/30 درصد) و سلولز( از 16/29 به 49/22 درصد) و افزایش معنی دار پروتئین خام ( از 21/10 به 98/10 درصد) و قابلیت هضم ماده خشک ( از 58/27 به 76/36 درصد) مواد سیلویی شد. تلقیح باکتری لاکتوباسیلوس اثر معنی داری روی بهبود کیفیت مواد سیلو شده نداشت. نتایج این آزمایش نشان داد که با توجه به تغییرات پروتئین خام و ماده خشک گیاه در طی فصل رشد زمان مناسب برداشت علف نی جهت سیلوکردن برای کسب میزان مناسب پروتئین خام و ماده خشک اواسط تا اواخر اردیبهشت می باشد. برای تهیه سیلاژ مناسب علوفه نی افزودن 15 درصد ملاس بر اساس ماده خشک توصیه می شود اما کاربرد باکتری لاکتوباسیلوس فاقد سودمندی است.