تاثیر سطوح متفاوت انرژی و پروتئین قابل متابولیسم بر کمیت و کیفیت الیاف کشمیر بزغاله های نر رائینی

این تحقیق به منظور تعیین اثر انرژی و پروتئین قابل متابولیسم بر خصوصیات الیاف بزغاله های نر رائینی با وزن زنده 5/2+-5/17 کیلوگرم و سن حدود هفت تا هشت ماه، با 25 جیره غذایی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به روش فاکتوریل با پنج سطح انرژی قابل متابولیسم و پنج سطح پروتئین قابل متابولیسم (5×5)، با سه تکرار انجام شد. جیره های غذایی بزغاله ها با استفاده از جداول استاندارد غذایی afrc سال 1998 متوازن شدند. در ابتدا و انتهای آزمایش کل الیاف بدن چیده، و ازناحیه پهلوی سمت چپ بزغاله ها نمونه ای برای اندازه گیری خصوصیات کمی و کیفی الیاف برداشته شد. نتایج این پژوهش نشان داد: میانگین رشد کرک بزغاله ها به ترتیب برابر 27/5، 30/4، 09/4، 01/4 و 10/4 گرم در روز برای سطوح انرژی یک تا پنج بود، بالاترین سطح انرژی جیره ها (1/11) باعث افزایش معنی دار کرک تولیدی روزانه شد(01/0p<) و بهترین عملکرد را نشان داد. پروتئین قابل متابولیسم جیره نیز، اثر معنی داری(05/0p<) بر روی میزان رشد کرک داشت کمترین مقدار رشد روزانه ( 72/3 گرم) مربوط به پایین ترین سطح پروتئین قابل متابولیسم در جیره ها بود. قطر، طول و درصد کرک تولیدی تحت تاثیر سطوح انرژی و پروتئین قرار نگرفت. با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، اگر منظور از پرورش بزغاله ها فقط تولید کرک باشد مقادیر 10/11 مگاژول انرژی قابل متابولیسم و 58/7 درصد پروتئین قابل متابولیسم در هر کیلوگرم ماده خشک جیره پیشنهاد می گردد.