بررسی تاثیرات سطوح مختلف پروتئین بر روی معیارهای شاخص رشد بچه ماهی با بهره گیری از جیره نیمه خالص

به منظور بهبود منابع بالقوه ذخائر طبیعی ماهی سفید در جنوب دریاچه خزر، تولید بچه ماهیان مقاوم و درشت تر در محیط های بسته در یک زمان نسبتا کوتاه، نیازمند تعیین احتیاجات غذایی به ویژه میزان پروتئین آن می باشد. با توجه به اینکه تاکنون مطالعات جامعی بر روی نیازهای غذایی بچه ماهی سفید صورت نگرفته است، از این رو آزمایش تغذیه ای به مدت 8 هفته بر روی بچه ماهیان 2 گرمی جهت دستیابی به تعیین پروتئین مطلوب صورت گرفت. در این آزمایش سه تیمار در سطوح پروتئینی 25، 30، 35 درصد و سه تکرار برای هر یک با انرژی قابل هضم (de) ثابت 3400 کیلوکالری در کیلوگرم برای هر یک از تیمارها در نظر گرفته شد. همچنین تعداد 180 قطعه بچه ماهی سفید با میانگین وزنی 6/0+-2 گرم در قالب طرح کاملا تصادفی انتخاب و بین 9 عدد مخزن فایبرگلاسی 400 لیتری که با 300 لیتر آب تازه پر شده بود و روزانه 60 درصد آب تعویض می شد، توزیع گردیدند. معیارهای شاخص رشد مانند افزایش وزن یا رشد مطلق(wg)، درصد رشد نسبی(rgr)‌،‌ ضریب تبدیل غذا(fcr)، نسبت بازده پروتئین (per) و درصد بقا در هر یک از تیمارها مقایسه شد. نتایج به دست آمده نشان دادند که با افزایش میزان پروتئین در تیمارها، شاخص معیارهای رشد مانند افزایش وزن و درصد رشد نسبی بهبودیافته و اختلاف معنی داری را نشان می دهند(05/0p>)، سایر شاخص های رشد نظیر ضریب تبدیل غذا و نسبت بازده پروتئین بین تیمار 1 و 2 اختلاف معنی داری رانشان نمی دهند(05/0p<) اگر چه بین آنها با تیمار 3 یا پروتئین 35 درصد اختلاف معنی دار می باشد. درصد بقاء در تیمارها دارای اختلاف معنی داری نیستند(05/0p<). لاشه بدن بچه ماهی سفید به لحاظ ترکیبات مواد مغذی بین تیمارهای 1 و 2 دارای اختلاف معنی دار نمی باشند(05/0p< ) اگر چه بین آنها با تیمار 3 اختلاف معنی دار است(05/0p>).