بررسی مقایسه ای قابلیت هضم پروتئین پودر آرتمیا و پودرماهی تحت شرایطin vitro و in vivo

به منظور تعیین قابلیت هضم پروتئین پودر آرتمیا در شرایط in vivo , in vitro، از سه منطقه دریاچه ارومیه، استخرهای خاکی حاشیه دریاچه ارومیه و دریاچه نمک قم توده زنده آرتمیا جمع آوری و پس از آب گیری توسط خشک کن در دمای 60-50 درجه سانتی گراد خشک و به صورت ورقه ورقه درآمدند. قبل از استفاده در آزمایشات توسط آسیاب چکشی آسیاب شدند. در آزمایشگاه تغذیه از هر یک از سه نوع پودر آرتمیا همراه با نمونه ای از پودر ماهی پرو آنالیز شیمیائی از نظر مواد مغذی، مطابق دستورالعمل روش استاندارد(6) صورت گرفت. در مرحله بعد قابلیت هضم پروتئین نمونه ها با استفاده از روش قابلیت هضم در آنزیم پپسین مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که بین تیمار آرتمیای دریاچه ارومیه با سایر تیمارها از نظر این صفت اختلاف معنی داری وجود دارد(p<0.05). بیشترین درصد قابلیت هضم پپسین مربوط به تیمار آرتمیای دریاچه قم (74/92 درصد) و کمترین درصد مربوط به تیمار آرتمیای دریاچه ارومیه (47/90 درصد) بود. در آزمایشی دیگر قابلیت هضم ظاهری و حقیقی پروتئین سه نوع پودر آرتمیا و همچنین پودر ماهی پرو با استفاده از روش نمونه برداری از محتویات ایلئومی پس از کشتار، بر روی 109 قطعه جوجه نر گوشتی از سویه راس 308 انجام شد. نتایج بدست آمده از این آزمایش با داده های حاصل از آزمایش قابلیت هضم در آنزیم پپسین مطابقت داشت. در این آزمایش نیز بین تیمار آرتمیای دریاچه ارومیه با سایر تیمارها اختلاف معنی داری مشاهده شد(05/0p<). بیشترین درصد قابلیت هضم ظاهری و حقیقی مربوط به تیمار پودر ماهی ( به ترتیب 02/88 و 12/92درصد)‌و کمترین درصد مربوط به تیمار آرتمیای دریاچه ارومیه (به ترتیب 96/82 و 87/86 درصد) بود. نتایج این تحقیق نشان داد،‌ با توجه به بالا بودن میزان پروتئین پودر آرتمیا و قابلیت هضم بالای آن، می توان این ماده خوراکی را در جیره غذائی طیور به عنوان مکمل پروتئینی مورد استفاده قرار داد.