ارزیابی خاک های زیر کشت برنج با استفاده از روش FCC و پارامتریک و مقایسه آنها با یکدیگر در استان گیلان

برنج عمده ترین محصول زراعی استان گیلان با سطح زیرکشتی معادل 230 هزار هکتار می باشد که نیمی از آن ( حدود 100 هزار هکتار)‌ در شرق استان گیلان در شهرستان های آستانه لاهیجان، لنگرود، رودسر، و املش واقع شده است. خاک و اقلیم از مهمترین فاکتورهای محیطی است که کشت وتولید محصولات زراعی را به شدت تحت تاثیر قرارمی دهد. اراضی زیر کشت برنج در منطقه مورد مطالعه در مناطق کوهستنای ، جلگه ای، مردابی، ساحلی قرار دارند. با توجه به متغیر بودن خصوصیات خاک و توانایی بالقوه متفاوت در حمایت از گیاهان شناسایی این توانمندی ها می تواند در انتخاب بهترین محل برای کشت برنج و همچنین شناسایی مناطق با استعدادهای مختلف بسیار مفید می باشد. در این مطالعه از یک روش ساده طبقه بندی استعداد حاصلخیزی، (fcc) و روش پیچیده تر پارامتریک برای بررسی توانایی خاک های زیر کشت برنج در شرق استان گیلان استفاده شده است. سیستم fcc برای خاک های با رژیم رطوبتی آکوئیک و آنترآکوئیک زیر کشت برنج ارائه شده است . مهمترین محودیت اقلیمی منطقه ای برای کشت گونه های محلی برنج، میانگین دما در مرحله رشد سبزین های و منسبت تعداد ساعات آفتابی به طول روز یا طول مدت روشنایی(n/n) می باشد. نتایج نشان می دهد که روش fccدر شناسایی مناطق با استعداد مختلف برای کشت برنج جهت اهداف کاربردی میتواند در بسیاری موارد اطلاعات مفیدی مشابه روش پارامتریک ارائه دهد. مهمترین محودیت های خاکی بر اساس روش fcc وپارامتریک در منطقه مورد مطالعه کم بودن گنجایش تبادل کاتیونی و شنی بودن اراضی نزدیک ساحل بر اساس روش fcc و پارامتریک در منطقه مورد مطالعه کم بودن گنجایش تبادل کاتیونی و شنی بودن اراضی نزدیک ساحل دریای خزر و زهکشی بسیار ضعیف در اراضی پست و حاشیه مردابها می باشد. با توجه به سطح آگاهی های کشاورزان و مروجین کشاورزی روش fccدر صورت آزمون منطقه ای و مطابقت با روش های پیچیده تر پارامتری میتواند در سطحی گسترده مورد استفاده قرار گیرد.