بررسی استفاده از روش توصیفی ویلز در مطالعه هوازدگی سنگ ها( مطالعه موردی در حوزه آبخیز زیارت - گرگان)

هوازدگی از فرآیندهای اولیه برای شکل گیری رسوبات سخت نشده و تشکیل گروه عمده ای از سنگهای رسوبی است ولی متاسفانه در مقیاس ماکرو و میکرو به صورت در خورتوجه در محافل علمی ایران به آن پرداخته نشده است . از سوی دیگر ، در مطالعات پراکنده مربوط به هوازدگی ، مقیاس مکانی و زمانی ، فاکتورها و مکانیسم های موثر در فرآیند هوازدگی کمتر مورد توجه قرار داشته است . در این مقاله ضمن بررسی روشهای متداول رده بندی و ارزیابی هوازدگی ، براساس روش پیشنهادی ویلز،‌اقدام به لحاظ نمودن فاکتورهای زمین شناسی ، آب و هوایی ،‌هیدرولوژیکی و ارگانیکی در شکل گیری فرآیند هوازدگی گردیده و مقیاس مکان و زمان نیز در شکل گیری سیمای هوازدگی سنگهای سازند شمشک در حوزه آبخیز زیارت گرگان در نظر گرفته شده است . در برابر مزایای استفاده از این روش در بررسی هوازدگی سنگها ( از جمله کاربردی بودن و دقت قابل توجه ) این روش دارای معایب و محدودیتهایی نیز است که مهمترین آن ضرورت استفاده از تکنیکهای مدرن در مطالعه جامع هوازدگی در مقیاس های مختلف می باشد . . لازم به توضیح است که این تحقیق بر اساس بررسی و مطالعه توصیفی اشکال هوازدگی و شدت و ضعف گسترش آنها در منطقه مورد مطالعه انجام شده است . نتایج به دست آمده نشان می دهد که از 11 مورد سیمای هوازدگی مطرح شده در رده بندی ویلز حداقل 6 مورد به طور قطع در سازند شمشک در حوزه آبخیز زیارت گرگان با میزان پراکندگی مختلف قابل تشخیص و تفکیک می باشد . ضمن اینکه در مقایسه تطبیقی هوازدگی سنگها بر اساس زمین شناسی مهندسی ، دو گروه سنگهای کاملا هوازده و خیلی هوازده با درجه هوازدگی5 و 4 ( به ترتیب با 32 و 25%) بیش از نیمی از سنگهای سازند شمشک در محدوده مورد مطالعه را شامل می شود که نشانگر بحرانی بودن حوزه مورد مطالعه از نظر حساسیت سنگها به هوازدگی و فرسایش است .