بررسی امکان به کارگیری کودمرغی در تغذیه ذرت دانه ای در منطقه لرستان

در راستای ایجاد پایداری در حاصلخیزی خاک و نیز تولیدات کشاورزی لازم است از منابع تجدیدشونده از جمله کودهای آلی استفاده گردد. در این رابطه آزمایشی در سال 1383 در مزرعه تحقیقات کشاورزی اداره هواشناسی لرستان در فاصله 30 کیلومتری اجرا گردید که در آن دو روش خرم آباد اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید که در آن دو روش اختلاط کود مرغی با خاک ( توسط فاروئر یا دیسک) به عنوان عامل اصلی و سطوح مختلف کود مرغی( شامل صفر، 10، 20 و 30 تن در هکتار) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج حاصل نشان داد که اختلاط کود با خاک توسط فاروئر در مقایسه با دیسک باعث افزایش معنی دار تعداد دانه در ردیف وزن هزار دانه عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک گردید. ولی تعداد ردیف در بلال در تیمار اختلاط کود توسط دیسک بیشتر از فاروئر بود. همچنین شاخص برداشت در دو روش اختلاط کود اختلاف معنی داری نداشت. سطوح مختلف کود نیز موجب افزایش معنی دار کلیه صفات مذکور گردید. اثر متقابل نحوه اختلاط کود مرغی در سطوح مختلف آن بر صفات یادشده به استثنای تعداد دانه در ردیف معنی دار نبود. بیشترین مقدار عملکرد دانه و بیولوژیک در تیمار 30 تن کود دامی در هکتار به دست آمد ولی اختلاف عملکرد دانه این تیمار با تیمار 20 تن کود دامی در هکتار معنی دار نبود. عملکرد دانه در روش اختلاط کود توسط فاروئر 800 کیلوگرم در هکتار بیشتر از روش اختلاط کود توسط دیسک بود. فاروئر باعث قرار گرفتن کود در زیر پشته می شود و در نتیجه در این شرایط دسترسی ریشه ها به مواد غذایی بهتر بوده و رشد و عملکرد بهبود می یابد.