اثر عمق کاشت و تنش خشکی کوتاه مدت بر سرعت سبز شدن و قابلیت ترمیم گیاهچه های گندم و ارتباط آنها با بنیه جوانه زنی و مقاومت به خشکی

رطوبت خاک یکی از عوامل محدودکننده جوانه زنی و سبزشدن گیاهان زراعی و در نهایت شکل گیری عملکرد درمناطق خشک و نیمه خشک ( مانند ایران ) است. در چنین شرایطی انتخاب مقاوم به خشکی از اهمیت زیادی برخوردار است. این بررسی در این راستا و در سه سطح مزرعه ای ، گلخانه ای و آزمایشگاهی و بر روی ژنوتیپ های مختلف گندم با سابقه اصلاحی متفاوت شامل ارقام اصلاح شده داخلی در اثرعمل انتخاب( امید، سرداری، روغن)‌ارقام اصلاح شده داخلی- خارجی در اثر عمل هیبریداسیون (آزادی، فلات، قدس) و چهار لاین (7007/2-6452,6-6,5593/2-3) بودند. تجزیه واریانس اثرات پتانسیل های اسمزی متفاوت بر خصوصیات جوانه زنی نشان داد که ار متقابل سطوح مختلف پتانسیل اسمزی و ژنوتیپ ها بر روی خصوصیات جوانه زنی مانند درصد سرعت و بنیه جوانه زنی و وزن تر و خشک ریشه چه و ساقه چه به شدت معنی دار شده است. پتانسیل اسمزی اثر معنی داری بر روی طول ریشه چه و ساقه چه داشت ولی ژنوتیپ های مختلف تفاوت معنی دار از نظر طول ریشه چه و ساقه چه نداشتند. در بین صفات مورد مطالعه بنیه جوانه زنی بیشترین ضریب همبستگی با درصد سبزشدن در سطح مزرعه را دارا بود و بین سایر خصوصیات جوانه زنی با عملکرد در سطح مزرعه ضریب همبستگی معنی داری بدست نیامد. نتایج حاصل از مقایسات گروهی نشان دادند که گروه ژنوتیپ های اصلاح شده داخلی دارای جوانه زنی بالاتری نسبت به دو گروه دیگر بود ولی تفاوت معنی داری بین آنها از نظر سرعت و درصد جوانه زنی بدست نیامد.