مدیریت منابع آبی از طریق تخصیص بهینه آب بین اراضی زیرسدها( مطالعه موردی سد بارزو شیروان)

یکی از مسائل موجود در مدیریت آب تخصیص بهینه آن بین بخش ها و مصارف مختلف می باشد. این مساله با افزایش جمعیت و تقاضا روز بروز حادتر می شود. برای استفاده بهینه از آب یک سد بایستی بتوانیم به سوالات زیر پاسخ دهیم: 1- در هر فصل از سال چه میزانی از آب سد مصرف شود؟ 2- آب مصرفی هر فصل چگونه در بین مناطق مختلف کشت تخصیص یابد؟ 3-آب تخصیص داده شده به هر منطقه به چه محصولاتی اختصاص یابد؟ لذا این مطالعه در جهت بهبود مدیریت منابع آب بر روی اراضی زیر سد بارزوی شیروان با استفاده از مدل بهینه سازی خطی انجام شده و الگوی کشت بهینه هر منطقه حاصل گردیده است. سپس بر اساس مدل تخصیص بهینه میزان آب قابل تخصیص به هر منطقه مشخص گردیده و درصد تغییرات آن با شرایط مدل کالیبره ( شرایط فعلی) مقایسه گردیده است. برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز مطالعه حاضر از روش نمونه گیری طبقه ای استفاده شده است . ضرایب تکنیکی هر منطقه از طریق متوسط گیری اطلاعات مورد نیاز مطالعه حاضر از روش نمونه گیری طبقه ای استفاده شده است. ضرایب تکنیکی هر منطقه از طریق متوسط گیری اطلاعات پرسشنامه ای حاصل گردیده است. درآمد خالص فعالیت های مختلف نیز بر حسب متوسط قیمت های نمونه گیری شده سال زراعی 82-81 محاسبه شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد بالاترین و پایین ترین تغییر در تخصیص فعلی آب نسبت به تخصیص بهینه به ترتیب مربوط به ماه های تیر و فروردین است که بایستی میزان آب تخصیصی در ماه تیر به میزان 95 درصد نسبت به شرایط فعلی افزایش و در ماه فروردین حدود 62 درصد کاهش یابد. بالاترین تغییرات تخصیص بهینه آب مناطق حاشیه رودخانه قلجق، زیارت و سه یک آب نیز به ترتیب در ماه های تیر 196 درصد تیر 97 درصد و شهریور 104درصد نسبت به تخصیص فعلی مناطق می باشد . تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز با استفاده از بسته نرم افزاری lindo انجام گرفته است.