بررسی اثر پراکنش و فراوانی زئوپلانکتونهای خور باهوکلات

بررسی ماهانه زئوپلانکتون های خور باهوکلات از آذر 1375 تا آبان 1376، نشان داد که عمده ترین زئوپلانکتون های این خور پارو پایان (87%) ، آغازیان جانوری (9/7%) ، لارو پرتاران (3/1%) و لاروهای بارناکل ها(2/1%) هستند. پاروپایان در همه ماه های سال بیش از 80% فراوانی زئوپلانکتون ها را به اختصاص می دهند. از پاروپایان، راسته های cycloppida(1/90%)، calanoida(9/8%)، harpactoida(~=1%) و poeclistomatoida(002/0%) مشاهده شدند. به علاوه همواره بیش از 50% از افراد جمعیت های پاروپایان را نوپلیوس آنها تشکیل می دادند. 30/97% آغازیان از انواع مژکداران به ویژه تین - تینیدها و جنس helicostomella و 7/1% آنها از سارکودینا به ویژه روزنداران بودند. مشاهده پروتوزوآ و مایسیس میگوهای خانواده penaeidae در ماه های بهمن، اسفند، فروردین و شهریور د رخور؛ می تواند شاهدی بر حضور میگوهای مولد در منطقه باشد. میانگین فراوانی سالانه زئوپلانکتون های خور با هوکلات 266228+-687371 عدد در مترمکعب بوده کمترین مقدار میانگین فراوانی ماهانه در دی و بیشترین آن در تیرماه مشاهده گردید. آزمون توکی نشان داد که میانگین فراوانی ماهانه در دی و بیشترین آن در تیرماه مشاهده گردید. آزمون توکی نشان داد که میانگین فراوانی پاروپایان، لارو بارناکل ها و پرتاران و نیز توده کل زئوپلانکتونی، در تیرماه با ماه های دیگر اختلاف معنی دار دارد. این تفاوت در مدوزهای مرجانیان، در فروردین ماه نسبت به دیگر ماه ها مشاهده شد. درحالیکه میانگین فراوانی ماهانه دیگر زئوپلانکتون ها اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند. گرچه کمترین و بیشترین مقادیر میانگین سالانه فراوانی زئوپلانکتون ها به ترتیب در ایستگاه های 3 و 8 مشاهده گردید، آزمون توکی میانگین فراوانی سالانه زئوپلانکتون ها و توده زئوپلانکتونی در ایستگاه های مختلف، تفاوت معنی داری بین ایستگاه ها نشان نداد. آنالیز خوشه ای ماه ها و ایستگاه ها به ترتیب ماه تیره و ایستگاه 8 را در دسته جداگانه ای قرار داد.