بررسی شیوع و شناسایی انگل بابزیا در گوسفند و بز کوچکرو و عشایر استان اصفهان

استان اصفهان با داشتن یک و نیم میلیون راس گوسفند و بز کوچرو یکی از استان هایی است که بیشترین جمعیت گوسفند وبز کوچرو را در خود جای داده است و زندگی عشایر به گوشت و شیر این حیوانات وابسته است. با بز یوز محدود به حیوانات نیست و ممکن است در انسان هایی که در تماس با حیوانات آلوده هستند نیز مشاهده شود. از آنجا که بابزیور در ایران در گوسفندان و بزان نیز شایع است وسالانه خسارات فراوانی به دامداران وارد می کند و امرار معاش اغلب عشایر از طریق گله داری تامین می شود لذا در این تحقیق میزان شیوع بابزیور در گوسفند و بز کوچرو و مردم عشایر در سال 1382-1381 بررسی شد. در گوسفند وبز کوچرو با رعایت اصول آماری از دام های 3 شهرستان سمیرم، فریدن و فریدونشهر که سه منطقه عمده عشایری استان اصفهان می باشند از 57 گله، 715 نمونه گسترش خونی از گوسفندان وبزان به صورت تصادفی تهیه شد، همچنین 500 نمونه گسترش خونی از عشایری که با دام ها تماس داشته و به علت نشانه هایی مانند تب های نامنظم، لرز، سردرد، دردهای عضلانی و خستگی به شبکه های بهداشتی مراجعه می کردند تهیه شد. از بررسی گسترش های خونی در جمعیت دامی گوسفند و بز عشایری 196 نمونه مثبت که 45/22 درصد مربوط به babesia mutasi و 55/77 درصد مربوط به babesia ovis تشخیص داده شد که درصد شیوع b. ovis 26/21% و b. mutasi و 15/6% بود. بررسی گسترش های خونی انسانی خوشبختانه هیچ گونه آلودگی بابزیایی مشاهده نشد.