تاثیر کودهای آلی و شیمیایی و تراکم بر عملکرد و مواد موثره گل راعی

تغییرات ماده موثره گیاه دارویی گل راعی با مصرف کودهای مختلف شیمیایی، آلی و مخلوط آنها در تراکمهای مختلف در سال 1378 در ایستگاه تحقیقات البرز کرج تعیین گردید این آزمایش به صورت طرح کرتهای خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. فاکتور اصلی را تراکم و فاکتور فرعی را کودهای مختلف تشکیل دادند. هیپریسین موجود در سرشاخه های گلدار حاصل از برداشت اول گیاه گل راعی با استفاده از دستگاه سوکسله و اسپکتروفتومتر استخراج و اندازه گیری شد. استخراج هیپریسین در دو مرحله و با استفاده از کلروفرم و متانول صورت پذیرفت و مقادیر هیپریسین با استفاده از منحنی استاندارد تعیین گردید. نتایج حاصله حاکی از آن است که کودهای مخلوط آلی و شیمیایی و نیز کودهای آلی بیشترین میزان هیپریسین را به ترتیب برابر 2262 و 2197 قسمت در میلیون در برداشت اول تولید نمودند. همچنین عملکرد هیپریسین نیز در تیمارهای یاد شده به ترتیب با 4684 و 4534 گرم در هکتار نسبت به تیمار کود شیمیایی خالص و شاهد دارای تفاوت معنی دار بود که بالاترین این مقادیر در تراکم 10 بوته در متر مربع به دست آمد. کلیه مقادیر عملکرد سرشاخه گلدار، هیپریسین ، عملکرد هیپریسین و شاخص برداشت در برداشت اول تفاوت معنی داری نسبت به برداشت دوم از خود نشان دادند. بیشترین میانگین عملکرد هیپریسین در مجموع دو برداشت و در ازای مصرف کود مخلوط به 8094 گرم در هکتار بالغ گشت. به نظر می رسد مخلوط کودهای شیمیایی و آلی به دلیل ترکیب مناسب بیولوژیک خاک ضمن حفظ سلامت محصول قادر هستند بیشترین میزان و عملکرد ماده موثره هیپریسین را تولید نمایند. همچنین برای افزایش سرشاخه گلدار از تراکم بیشتر و جهت بالا بردن در صد هیپریسین از تراکم کمتر می توان استفاده نمود.