ارزیابی مقایسه ای روش های ایمونوهیستوشیمیایی در تشخیص بیماری آنفلونزای طیور

تکنیکهای جز تکنیک های تشخیصی سریع بوده که در اغلب کشورها به عنوان یکی از ابزارهای تشخیصی دقیق بیماریهای ویروسی طیور استفاده می شود . آنفلوانزای طیور یکی از بیماریهای ویروسی خطرناک طیور است که می تواند خسارات هنگفتی به مرغداریهای صنعتی وارد نماید . در این تحقیق آزمایشهای ایمونوفلورسانس غیر مستقیم ( iif)‌و ایمونوپراکسید غیر مستقیم (‌iip) به توان دو در مقایسه با روش استاندارد جداسازی ویروس در نمونه های بالینی مشکوک به آنفلوانزا و به ظاهر سالم مورد ارزیابی قرار گرفت . در ابتدا این آزمایشها در جوجه های گوشتی با ایجاد عفونت تجربی استاندارد گردید.بافت های نای ، ریه وکلیه جوجه های تلقیح شده با ویروس آنفلوانزا و نیز نمونه های بالینی مشکوک جهت جداسازی ویروس و تهیه مقاطع بافتی منجمد با استفاده از تامپون نگهدارنده oct به توان سه در مایع ازت انجام گردید . بعد از تهیه مقاطع بافتی منجمد آزمایش های فوق بر روی این بافتها انجام گردید . حساسیت و ویژگی ازمایشهای iif‌و iip در مقایسه با جداسازی ویروس در نمونه های تهیه شده از موارد بالینی مشکوک به ترتیب معادل 86 ، 81% و 93 ، 81% بدست آمد . همچنین ارزش پیشگویی مثبت و منفی هر کدام از آزمایشهای فوق به ترتیب معادل 76 ، 89% و 77، 94% بود . جهت شناسایی پرندگان الوده بین جداسازی ویروس با آزمایشهای iif‌و iip توافق اساسی وجود داشت . به طوری که آنالیز کاپا ( kappa) به ترتیب معادل 92 و 95% بدست آمد . استفاده از آزمایش ایمونوپراکسیدازغیر مستقیم برای تشخیص پادگن های تحت تیپ 2n9h در مقاطع بافتی منجمد برای اولین بار در ایران انجام شده است . با توجه به نتایج بدست آمده جهت بررسی پایش های ایمونوهیستوشیمیایی در گله های طیور استفاده از تکنیک ایمونوپراکسیدازغیر مستقیم بخصوص در قاطع بافت کلیه توصیه می گردد .