اثر تیمارهای مختلف با اسیدهای کلریدریک و استیک بر کیفیت و راندمان استخراج ژلاتین از پوست سپر ماهی گزنده (Himantura Gerrardi

ژلاتین ماهی به دلیل ویژگی های منحصر به فرد خود دارای کاربردهای متنوع و ارزش اقتصادی بالایی می باشد که آنرا از ژلاتین دامی متمایز نموده است. به منظور بهینه سازی شرایط و روش استخراج این نوع ژلاتین سیزده تیمار با غلظت های مختلف از اسید کلریدریک و اسید استیک در زمانهای متفاوت بر روی پوست سپرماهی گزنده (himantura gerrardi)، از گونه های غالب سپرماهیان خلیج فارس و دریای عمان، مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج آزمایشات شناسایی کیفی نمونه ها نشان داد که بر اساس استانداردهای موجود، تمامی فرآورده های حاصل ژلاتین می باشند. حداقل غلظت برای تشکیل ژل نمونه ها بین 2-3 درصد متغیر بوده است. تیمار اسیدکلریدریک با غلظت 4/0 درصد درجه حرارت 70 درجه سانتیگراد و زمان 90 دقیقه در مقایسه با سایرتیمارها دارای عملکرد بهتری بود. راندمان استحصال ژلاتین با تیمار یادشده 6/15% برآورد گردید که از این حیث بالاتر از سایرتیمارها قرار گرفته و با اغلب آنها اختلاف معنی دار آماری نشان داده است(05/0p<). ژلاتین استحصال شده توسط این تیمار دارای ازت کل 7/15%، رطوبت9/6%، خاکستر5/1%، 5/9=ph و دامنه درجه حرارت ذوب بین 25-22 درجه سانتیگراد بود. نتایج بازگوکننده این موضوع است که جهت استحصال ژلاتین از پوست سپرماهی گزنده اسیدکلریدریک در مقایسه با اسیداستیک که یک اسید آلی است دارای عملکرد بهتری می باشد.