بررسی رشد و بقاء لارو ماهی سفید با تغذیه روتیفر و مقایسه آن با غذای کنستانتره

در میان ماهیان استخوانی سواحل ایرانی دریای خزر ماهی سفید از جایگاه برتری برخوردار بوده و هر ساله میلیونها بچه ماهی حاصل از تکثیر مصنوعی به دریا رهاسازی می گردد ،‌ این بررسی جهت تغذیه لاروهای تکثیر یافته با روتیفر brachionus plicatilis و مقایسه آن با غذای کنسانتره متداول در کارگاههای تکثیر و پرورش از ابتدای دوره لاروی انجام شد . آزمایشات در آغاز با 2 تیمار ( غذای روتیفر و کنسانتره ) و هر تیمار در 3 تکرار با 1100 عدد لارو 5 میلی گرمی در هر یک از تکرارها انجام شد . نتایج نشان داد که5/275 از لاروهایی که با تغذیه می شوند ، پس از 26 روز از شروع آزمایشات تلف شدند و بعد از 40 روز میزان تلفات به 6/46 % رسید . میزان تلفات در لاروهایی که با روتیفر تغذیه شده بودند پس از 30 روز 6/6% و پایان 40 روز به 7% رسید یعنی فقط 4/0%‌در طی 10 روز تلفات داشت .میانگین وزن و طول ماهیان پس از 26 روز در تغذیه با روتیفر به ترتیب 140 میلی گرم و 5/24میلی متر و در تغذیه با غذای کنسانتره 26 ملی گرم و 5/12میلی متر براورد گردید . میانگین وزنی و طول لاروها در استخرهای مورد استفاده برای پرورش لارو ( دامپروری سپیدرود ) به ترتیب 180 میلی گرم و 27 میلی متر بود . نتایج در پایان 40 روز نشان داد که میانگین وزن و طول ماهیانی که با روتیفر تغذیه شده بودند به 440 میلی گرم و طول 36/31میلی متر و در تغذیه با غذای کنسانتره به 2/17میلی گرم و 75/14 میلی متر رسید . این ارقام در مقایسه با میانگین وزن و طول لاروها در استخرهای طبیعی دامپروری سپیدرود که به ترتیب 8/342 میلی گرم و 30 میلی متر بود ، نشان می دهد که تغذیه با روتیفر منجر به رشد بیشتری شده است . ماهیانی که با روتیفر تغذیه شده بودند از نظر بقاء بالاتر بوده و فعالتر از ماهیانی بودند که از غذای کنسانتره در تغذیه آنها استفاده شده بود.