تنوع ژنتیکی شش توده بز بومی ایران با استفاده از نشانگرهای RAPD

در این تحقیق، جهت بررسی تنوع ژنتیکی نمونه های خون از محل پراکنش شش توده بز ایران جمع آوری شد که شامل: بزمز خز، بز کرکی رائینی، بز کرکی جنوب خراسان، بز سیاه لری، بز نجدی و بز تالی می باشد. استخراج dna با روش بهینه یافته salting - out انجام گرفت. 16 آغازگر جهت یافتن چند شکلی، بررسی شد و از بین آنها تعداد 10 آغازگر که باندهای قوی و چند شکل را در بین افراد نشان می دادند، انتخاب شدند. تکثیر dna ژنومی با تعداد 20 فرد از هر توده از طریق واکنش زنجیره پلیمراز (pcr) صورت گرفت. طول قطعات تکثیر یافته در آغازگرهای مختلف بین 220 تا 2310 جفت باز تغییر می کرد. درصد چند شکلی 539/0 برآورد گردید. بر اساس باندهای چند شکل، بیشترین فاصله ژنتیکی بین تودهه ای سیاه لری و کرکی جنوب خراسان بوده که معادل 227/0 محاسبه شد. همچنین کمترین فاصله ژنتیکی بین تودههای تالی و کرکی رائینی بود که معادل 081/0 محاسبه گردید. درخت فیلوژنی ترسیم شده بر اساس روش neighbor- joining، توده های بز مورد مطالعه را در دو گروه قرار داد: گروه اول شامل تودههای کرکی رائینی، تالی، کرکی جنوب خراسان و نجدی بوده و گروه دوم شامل تودهه ای مرخز و سیاه لری بود.