به گزینی مدیریت آبیاری تکمیلی و بهینه سازی نیتروژن برای گندم دیم

به منظور بهینه سازی مصرف آب آبیاری تکمیلی و تعیین حد بهینه نیتروژن برای گندم دیم رقم سبلان، تحقیق بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی و به صورت اسپلیت پلات( کرت های خرد شده ) و در سه تکرار و به مدت سه سال (81-1378) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه به اجرا درآمد. سطوح مختلف آبیاری تکمیلی شامل: آبیاری تکمیلی کامل، تامین آب به میزان 66 درصد آبیاری تکمیلی کامل، تامین آب به میزان 33 درصد آبیاری تکمیلی کامل و بدون آبیاری ( شرایط دیم) و مقادیر نیتروژن نیز شامل: صفر، 30،‌60، 90 و 120 کیلوگرم در هکتار ازت خالص بود. نتایج سه ساله تحقیق نشان داد ضمن وجود تفاوت معنی داری بین سطوح آبیاری، نیتروژن و اثرات متقابل آبیاری در نیتروژن در سطح آماری یک درصد، حداقل مصرف آب ( با تاکید بر انجام آبیاری پاییزه منتج به سبزکامل) برای دستیابی به عملکرد مطلوب، ضروری است که همراه با حد بهینه نیتروژن 60 کیلوگرم در هکتار ازت خالص دارای بالاترین میزان بهره وری از آب آبیاری (wpi) در عملکرد کل ( 30 کیلوگرم بر میلیمتر) و وضعیت مطلوبی از میزان بهره وری از آب آبیاری + بارش (wpi+r) یعنی 4/7 کیلوگرم بر میلیمتر و میزان بهره وری از آب آبیاری (wpi) در اضافه عملکرد نسبت به شرایط دیم (1/20 کیلوگرم بر میلیمتر) می باشد. علیرغم متفاوت بودن میزان بارندگی در سه سال تحقیق، نتایج بدست آمده، همسو بود.