بررسی اثر متقابل فسفر و پتاسیم بر روی تغییر پروتئین های گلایسینین و بتا-کونگلایسینین سویا (Glycine max (L.) Merr)در برگ و کالوس

سویا یک منبع ممتاز تامین پروتئین در تغذیه انسانها و سایر حیوانات به شمار می رود. اسیدهای آمینه حاوی گوگرد (متیونین و سیتئین ) در پروتئین های سویا ناچیز است. حدود 70% از پروتئین های سیتوزولی سویا متعلق به پروتئین های گلایسینین و بتا - کونگلایسینین است. پروتئین های گلایسینین، بیشترین میزان اسیدهای آمینه متیونین و سیستئین (3-4، 5%) را دارا می باشند. افزایش مقدار پروتئین های گلایسینین و تغییر نسبت گلایسینین به - گونگلایسینین بر روی ارزش غذایی سویا تاثیر می گذارد. ارزش غذایی سویا توسط افزایش غلظت اسیدهای آمینه حاوی گوگرد افزایش می یابد. کیفیت پروتئین در سویا به طور موثری تحت تاثیر شرایط تغذیه ای به ویژه عناصری مانند فسفر، پتاسیم و ازت قرار دارد. در این پژوهش اثر غلظت های مختلف فسفر و پتاسیم بر روی تغییرات کمی و کیفی پروتئین های گلایسینین و بتا- کونگلایسینین در برگ و کالوس سویا مورد ارزیابی قرار گرفت. تغییرات کمی پروتئین کل با آزمون لوری وتغییرات کیفی با روش sds-page مطالعه گردید. بالاترین مقدار پروتئین و همچنین بیشترین افزایش زیر واحد اسیدی پروتئین گلایسینین با وزن مولکولی 38 کیلو دالتون در برگهای گیاهان تیمار شده با غلظت های 30 گرم پتاسیم و 02/0 گرم فسفر در هر 100 کیلوگرم خاک و کالوسهای حاصل از کشت در محیط های دالتون دارای متیونین و سیستئین بشترین نسبت به زیر واحد قلیایی این پروتئین و زیر واحدهای آلفا، آلفا، بتا و پروتئین بتا- کونگلایسینین است.