تاثیر عناصر ریز مغذی های آهن و روی بر روی عملکرد و اجزا عملکرد کشت دوم دو رقم آفتابگردان در منطقه ارسنجان

این آزمایش در سال 1381 در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی ارسنجان (فارس) در زمینی با بافت رسی به منظور بررسی تاثیر عناصر ریز مغزی های آ‌هن و روی بر عملکرد و سایر خصوصیات کمی و کیفی آفتابگردان در شرایط آبی با استفاده از کرتهای خرد شده در قالب بلوک کامل تصادفی با 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: 1- کود آهن (کلات 138) در دو سطح 0= 1f و 20= 2f کیلوگرم در هکتار 2- کود روی (سولفات آبدار 20%) در دو سطح 0=1z و 40= 2z کیلوگرم درهکتار 3- ارقام زاریا و های سان 25، که جمعا در 32 کرت به انجام رسیده است. صفات مورد بررسی در این تحقیقات عبارت بودند از: عملکرد دانه، قطر طبق، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و قطر و ارتفاع ساقه، شاخص برداشت و نسبت مغز به پوسته و شاخص سطح برگ و درصد پروتئین دانه و درصد روغن دانه. نتایج بدست آمده حاکی از این است که بین ارقام مختلف تفاوت معنی داری از نظر عملکرد دانه وجود نداشت ولی تیمار کودی بر روی آن موثر بوده است. تیمار f1z2 با 5/3851 کیلوگرم در هکتار تولید دانه و با 11793 کیلوگرم در هکتار ماده خشک بالاترین میزان عملکرد را داشته است و حداکثر شاخص سطح برگ در هیبرید، های سن 25 در تیمار کودی f1z2 بدست آمد. قطر طبق، وزن هزار دانه و قطر ساقه تحت تاثیر تیمار کودی قرار داشتند و درصد پروتئین تحت تاثیر ارقام قرار گرفته اند.