تاثیر هرس بر انبوهی آفات مهم تاغکاری های مسن استان یزد

درختتچچه های تاغ نقش به سزایی در امر مبارزه با گسترش بیابان دارند و برای مبارزه بیولوژیک در پدیده بیابان زایی وسیعا مورد استفاده قرار گرفته اند. بروز پدیده پژمردگی در توده های دست کاشت تاغ مسن سبب نگرانی شده و ضرورت حفاظت و استمرار حیات در این عرصه ها آشکار می باشد. جوان سازی تاغ کاریها موضوعی است که از چندی پیش مورد توجه قرار گرفته است در این رابطه طرح بررسی اثر چند شیوه هرس بر رشد و شادابی درختچه های مسن تاغ در محدوده تاغکاری های یزد از سال 1374 آغاز گردیده که در بخشی از این پژوهش تغییرات جمعیت سه آفت مهم ( پسیل،‌زنجرک و بذر خوار) از سال 1376 مورد مطالعه قرار گرفت. این پژوهش در قالب طرح آماری کرتهای خرد شده با تیمارهای اصلی تراکم معمولی و تعدیل شده و تیمارهای فرعی ارتفاع برش شامل: هرس کف بر،‌هرس 35 و هرس 70 سانتی متری و تیمار شاهد ( بدون برش) اجرا شد. هر تیمار شامل 10 درختچه تاغ بود که 3 درختچه به صورت تصادفی انتخاب و از جهات مختلف آن آمار برداری انجام گردید. برای تعیین جمعیت پسیل، تعداد گال های ایجاد شده بر روی سه شاخه 50 سانتی متری در 2 مرحله رشد گیاه( در شهریور و اسفند) شمارش و با هم جمع شد. تعداد زنجرکها با 4 بار تور زدن سریع بر روی هر درختچه در فروردین و خرداد ماه تعیین گردید. تعداد بذر خوار از روی بذرهای تغذیه شده توسط لارو آن شمارش و ثبت گردید. نتایج نشان داد که اثر سطوح تراکم بر انبوهی آفات مورد بررسی تفاوت معنی داری ندارد(05/0(p< و تیمارهای هرس اثر معنی داری بر روی تعداد پسیل و زنجیرک تاغ داشته اند، بدین صورت که تعداد پسیل و زنجرک در سال آخر طرح (1378) در تیمار شاهد با سایرتیمارها تفاوت معنی دار داشته (05/0(p< و در اغلب حالات این تعداد در هرس کف بیشتر از بقیه تیمارها بوده است، تعداد بذر خوار در تیمارهای آزمایشی مختلف فاقد تفاوت معنی داری می باشد (05/0(p<.