تاثیر کلینوپتیلولیت بر روی عملکرد پرواری و سلامت بافت کبد و کلیه بره های نژاد شال

برای مطالعه اثر نوع کلینوپتیلولیت بر روی عملکرد و سلامت بره های نر نژاد شال آزمایشی در غالب طرح کاملا تصادفی با 32 بره در 4 گروه آزمایشی انجام گرفت. جیره های مصرفی شامل: 1) شاهد، 2) شاهد + 4 درصد کلینوپتیلولیت نوع کلسیک 3) شاهد + 4 درصد کلینوپتیلولیت نوع پتاسیک و 4) شاهد + 4 درصد از مخلوط کلینوپتیلولیت نوع کلسیک و پتاسیک به طور مساوی بود. همگی جیره ها حاوی 3/1 درصد اوره بودند. در طول دوره پرواز بندی مصرف خوارک به طور هفتگی و وزن بره ها هر سه هفته یک بار اندازه گیری می شد. در پایان آزمایش بره ها کشتار شده و وزن اعماء و احشاء و وزن قطعات مختلف بدن اندازه گیری شد و نمونه ای از بافت کبد و کلیه جهت مطالعات بافت شناسی گرفته شد. در این آزمایش وزن روزانه (213، 209، 229، 199 به ترتیب برای جیره های 4-1) ضریب تبدیل خوراکی (8/7، 8/6، 65/7، 37/7)، وزن لاشه (02/28، 60/29، 17/28 و 35/28) و درصد لاشه (76/49، 15/51، 04/50 و 18/50) به طور معنی داری (05/0p<) برای بره هایی که جیره شماره 2 را مصرف کرده بودند، افزایش یافت. وزن و حجم کبد و همچنین وزن کلیه ها اگر چه بطور غیر معنی دار ولی از نظر عددی تا حدود قابل ملاحظه ای در مورد جیره های حاوی کلینوپتیلولیت به خصوص جیره 2 پایین بود. تعداد سلول کبدی در 100 میکرومتر مربع بافت گوسفندانی که جیره 2 را مصرف کرده بوند، به طور معنی داری بالاتر بود، که نشان دهنده، کوچکتر بودن سلولهای کبدی در این بره ها بود. به طور کلی نتایج نشان داد که اضافه کردن کلینوپتیلولیت نوع کلسیک به مقدار 4 درصد جیره سبب بهبود عملکرد بره های پرواری و افزایش سلامت کبد و کلیه آنها گردید، و کلینوپتیلولیت نوع پتاسیک تاثیر معنی داری بر صفات مذکور نداشت.