ارزیابی عملکرد دانه، اجزاء آن و برخی صفات زراعی ژنوتیپهای گندم بهاره در شرایط کم آبیاری در اهواز

محدودیت منابع آب و گسترش سطح زیرکشت با هدف افزایش تولید محصولات زراعی ، اهمیت دستیابی به ژنوتیپهای متحمل به شرایط محیطی دشوار با راندمان مصرف آب بالا را آشکار می سازد . به منظور ارزیابی تغییرات عملکرد دانه و اجزاء آن و همچنین برخی صفات زراعی ژنوتیپهای گندم در شرایط تنش خشکی ، سه آزمایش مستقل بر اساس آبیاری 100% نیاز آبی گیاه به عنوان شرایط مطلوب ، 75% نیاز آبی گیاه به عنوان تنش ملایم و 50% نیاز آبی گیاه به عنوان تنش سخت با شش ژنوتیپ گندم بهاره شامل ارقام فونگ ، چمران ، استار ، استورک ، شوا و گرین تحت شرایط آب و هوایی اهواز در سال زراعی 79-1378 اجرا گردید . هر آزمایش در قالب طرح بلوکهای امل تصادفی با سه تکرار اجرا شد . تجزیه واریانس مرکب داده ها نشان داد که بین ژنوتیپ های مورد مطالعه از نظر تعداد سنبله در واحد سطح ، تعداد دانه در سنبلچه و عملکرد بیولوژیکی در سطح 5% و برای وزن هزاردانه ، همبستگی عملکرد دانه با اجزاء آن را نشان داد که عملکرد دانه با عملکرد بیولوژیکی در سطح 1% همبستگی مثبت داشت ، در حالیکه همبستگی عملکرد دانه با وزن هزار دانه و شاخص برداشت دانه معنی دار نبود . با توجه به نتایج به دست آمده و در یک جمع بندی کلی، ارقام فونگ و چمران در شرایط مطلوب ، استورک و چمران درتنش ملایم و استورک و گرین در تنش سخت از عملکرد دانه بالاتری برخودار بودند .