نقش فنیل مرکوریک استات (Pma) (ماده بازدارنده تعرق) در افزایش مقاومت به شوری در...

شوری محیط ریشه از طریق کاهش پتانسیل آب افزایش سمیت یونی و تداخل در جذب عناصر غذایی موجب کاهش رشد و توسعه گیاهان می شود. مصرف بعضی از تنظیم کننده های رشد و ترکیباتی که منجر به کاهش میزان تعرق می شوند میتوانند اثرات سوء نمک بر گیاهان را تعدیل نمایند. در این تحقیق اثر غلظت های مختلف فنیل مرکوریک استات به عنوان یک ماده بازدارنده تعرق بر افزایش مقاومت گیاهان جو(hordeum vulgare-رقم کارون) و لوبیا (-phaseolus vulgarisرقم تلاش) به شوری محیط مورد بررسی قرار گرفت. محلول پاشی گیاهان به وسیله pma در شرایط غیر شور و اضافه نمودن آن به محیط ریشه در شرایط شور باعث کاهش رشد گیاهان شد. در شرایط شور( 5/113 میلی مولار nacl برای لوبیاو 227 میلی مولار nacl برای جو به ترتیب معادل 5/0- مگاپاسکال و 1- مگا پاسکال nacl پتانسیل اسمزی) اثرات ترغیبی بر رشد گیاهان داشت. محلول پاشی لوبیا با غلظت 100 میکرو مولار و جو بین غلظت های 100 الی 750 میکرومولار از محلول pma منجر به افزایش وزن تر و وزن خشک و نیز افزایش نسبت پتاسیم به سدیم در اندام های هوایی گیاهان گردید. افزودن pma در محیط ریشه گیاهان حتی در غلظت های خیلی کم (0، 2، 5 و 10 میکرومولار) به میزان زیادی از رشد گیاهان در شرایط شور احتمالا از طریق کاهش قطر روزنه های برگ و در نتیجه کاهش میزان تعرق و نیز کاهش قطر روزنه های برگ و در نتیجه کاهش میزان تعرق و نیز کاهش انتقال سدیم به اندامهای هوایی می باشد. این ترکیب نیز به طریقی انتقال انتخابی سدیم به اندامهای پتاسیم نسبت به سدیم را بهبود می بخشد. در نتیجه pma احتمالا از طریق حفظ توازن آب در گیاهان و کاهش میزان انتقال نمک به اندامهای هوایی راندمان فتوسنتزی را افزایش می دهد و موجب افزایش مقاومت گیاهان به شرایط شور محیط ریشه می شود. مصرف pma به محیط ریشه حتی در غلظت های خیلی پایین به علت وجود فلز جیوه در این ترکیب و یا به علت اثرات مستقیم آن احتمالا منجر به صدمه زدن به غشاءهای سلولی و مختل شدن مکانیسم جذب توسط سلولهای ریشه می شود و از رشد گیاهان جلوگیری می نماید.