عیوب مکانیکی متداول خط‌ کشی‌ های اجرا شده با رنگ‌ های ترافیکی بادوام در معابر شهری

در سال‌های اخیر پوشش‌های ترافیکی یا به اصطلاحِ متداول، رنگ‌های ترافیکی بادوام در دو نوع ترموپلاستیک گرم بر پایه رزین‌های هیدروکربنی و پلاستیک سرد بر پایه رزین‌های اکریلیک دو جزیی، در اجرای خط‌کشی‌های ترافیکی شهر تهران کاربرد گسترده‌ای پیدا کرده‌اند. علی‌رغم برخورداری از ضخامت و دوام بالا و همچنین گستردگی کاربرد، مشاهده سه نوع عیب اساسی و قابل توجه پس از گذراندن یک چرخه گرمایش/سرمایش در زمان سرویس‌دهی در این نوع خط‌کشی‌ها، منجر به تردید مجریان خط‌کشی در استفاده از رنگ‌های با دوام و در برخی موارد جایگزینی آنها با رنگ‌های سرد کم‌دوام گردیده است. سه عیب مکانیکی اصلی مشاهده شده در اینگونه خط‌کشی‌ها، عبارتند از ترک‌خوردگی رنگ یا پوشش، جدایش ورقه‌ای خطوط از سطح آسفالت، و نهایتاً تخریب آسفالت در زیر و یا لبه‌های خط‌کشی. دلیل اصلی بروز این عیوب چالش‌برانگیز به ترتیب عبارتند از: ایجاد تنش‌های مختلف تنش مکانیکی، تنش داخلی در پوشش و تنش ناشی از شرایط جوی، چسبندگی ضعیف رنگ بر بستر آسفالت‌شده و در نهایت ضعف هم‌چسبی در روکش سطحی آسفالت. در این مقاله با به تصویر کشیدن عیوب مذکور و تکیه بر تعاریف فنی و تئوری‌های مربوط به پدیده تنش، چسبندگی و استحکام هم‌چسبی یا پیوستگی، دلائل بروز این عیوب بیان شده و راه‌کارهای مناسب برای جلوگیری از بروز عیوب نامبرده به تفکیک ارائه شده است.