تاثیر روشنایی پس زمینه و پدیده تردشوندگی در ارتباط بین روشنایی و درخشندگی

رابطه بین روشنایی و درخشندگی، یکی از روابط سایکوفیزیکی است که از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تا به امروز محل بحث بوده است. دو نوع رابطه کلی که برای این هدف پیشنهاد شده‌اند عبارتند از: مدل لگاریتمی و مدل توانی. برازش منحنی‌های حاصل از این دو مدل کلی بر روی داده‌های تجربی حاکی از عملکرد مطلوب هر دو مدل است. هر چند به نظر می‌رسد مبنای ریاضیاتی مدل لگاریتمی، با فرض یکسان بودن گام‌های بصری در سطوح مختلف روشنایی، قابل قبول‌تر است. یکی از مهم‌ترین پارامترهایی که بر رابطه بین روشنایی و درخشندگی اثر می‌گذارد، روشنایی پس‌زمینه‌ای است که نمونه‌ها بر روی آن قرار می‌گیرند. هنگامی که روشنایی نمونه به روشنایی پس‌زمینه نزدیک می‌شود، سیستم بصری انسان نسبت به تغییرات روشنایی نمونه حساس‌تر می‌شود؛ این اثر با عنوان تردشوندگی شناخته می شود. در بین توابع مختلف لگاریتمی، معادله ویتل با در نظر گرفتن این اثر و دیگر پارامترهای موثر بر این رابطه، نسبت به دیگر روابط لگاریتمی برتری یافته است. تا به امروز همچنان مقایسه مدل ویتل با مدل‌های توانی از جمله lپاسخ قطعی نیافته است. هدف از این مقاله، مروری بر مطالعات انجام شده پیرامون اثر تردشوندگی از آغاز تا به امروز و همچنین مدل‌هایی است که برای پیش‌بینی اثر مذکور ارائه شده‌اند.

Effect of background lightness and crispening phenomena in relation between lightness and brightness

The relation between lightness and brightness is one of the psychophysical relations, which has been discussed by the late nineteenth century and early twentieth century. Two types of equations have been suggested for this purpose: Logarithmic model and Powerlaw model. The results of curve fitting of these two general models versus experimental data showed acceptable performance for both logarithmic and powerlaw equations. However it seems that mathematical basic of logarithmic model, by assuming that visual steps in the different levels of lightness are the same, is more acceptable. One of the most important parameters which affects the relation between lightness and brightness, is the lightness of the background on which the sles were presented. When the lightness of the sle is closed to the lightness of the background, on which the sle is observed, the human visual system is more sensitive to the changes of sle´s lightness this effect is called Crispening. Among different logarithmic functions, Whittle´s equation, which considers this effect and other important parameters, is superior to other logarithmic functions. Till now, the comparison between Whittle´s model and other powerlaw´s model for exle: L has been given no definitive answer. The aim of this paper is to review the studies about “crispening effect” from the beginning till nowand the models proposed for predicting this effect.