چاپ انتقالی در صنعت نساجی

تا پیش از سال 1968، برای چاپ منسوجات و سطوح حجم‌دار از چاپ اسکرین (سیلک) استفاده می‌شده است. از مشکلات این چاپ می‌توان به خطای ناشی از تعویض شابلون‌ها اشاره نمود که این خطا با افزودن تعداد شابلون‌ها و رنگ‌های به کار رفته در طرح بیشتر می‌گردد. به همین دلیل عموماً برای ایجاد یک طرح قابل قبول در چاپ اسکرین، از رنگ‌های محدودی استفاده می‌شود. از طرفی با توجه به فرآیند چاپ اسکرین، ایجاد رنگ‌های پیوسته و رسیدن به رنگ‌های ترکیبی بسیار دشوار و در مواردی غیرممکن است. به همین دلیل تصاویر چاپ شده حالت غیرواقعی داشته و از پیوستگی مطلوب برخوردار نیستند. برای اولین بار در سال 1970 در راستای رفع معایب چاپ اسکرین در صنعت نساجی، ایده ترکیب روش‌های چاپ بر کاغذ و پارچه به شکل صنعتی ارایه و چاپ انتقالی متولد شد. چاپ انتقالی گونه‌ای از چاپ است که در طی آن یک طرح رنگی از یک چاپ کاغذی، به یک پارچه یا فیلم پلیمری انتقال می‌یابد. هدف این مقاله، مروری بر روش‌های چاپ انتقالی و عوامل موثر بر این چاپ می‌باشد.