لعاب تزیینی لوستر

این مقاله به‌منظور آشنایی با لعاب لوستر از نظر تاریخی و علمی، در صنایع سرامیکی و سفالی تدوین شده‌ است. لعاب لوستر از نظر تزیینی منحصر به‌فرد است، زیرا جلوه‌ای از سطح فلزی به‌حالت براق یا غیر براق در رنگ‌های مختلف منعکس می‌نماید. از دیدگاه تاریخی لعاب لوستری به‌عنوان یک پوشش برای سطح ظروف به‌ویژه سنتی، ابتدا در بیش‌ از چهار قرن پیش از میلاد مسیح یا بیشتر در نواحی مدیترانه و ایران ساخته ‌شد و سپس در قرون چهاردهم به‌ بعد در اروپا مورد استقبال قرار گرفت و گسترش یافت. در لعاب سنتی، انعکاس نور همراه با تفرق، حاصل وجود لایه نازک شفاف بر روی سطح لعاب می‌باشد. تلالو رنگین‌کمانی و زیبایی تغییر رنگ‌ها در زوایای مختلف، چشم هر بیننده را به خود معطوف می‌دارد. طیف‌های انعکاسی بستگی به خصوصیات لایه فلزات احیا شده و عوامل دیگر در زیر سطح لعاب دارد، و می‌توانند سبز، زرد و طلایی یا قرمز، کهربایی و قهوه‌ای باشند. فلزات پایه به‌کار رفته در ساخت لعاب لوستری، فلزات نجیب، معمولاً نقره و مس هستند. لعاب لوستری متشکل از دو بخش لعاب پایه و لایه (یا رنگ) لوسترساز است. لایه لوسترساز با نفوذ و احیاشدن در لعاب پایه، تشکیل یک لایه نازک فلزی و ذرات نانویی اکسیدهای احیا شده‌ی فلزی، می‌دهند که عامل نوع فام رنگ و براقیت لعاب خواهد بود.