مروری بر عملکرد پوشش‌های آلی مختلف در حفاظت از سازه‌های بتنی در برابر حمله عوامل مخرب

امروزه ضرورت کاربرد حفاظت مکمل از بتن‌هایی که در معرض محیط‌های مهاجم قرار دارند به‌خوبی احساس می‌شود. لازمه دست‌یابی به سازه‌های بتنی با دوام، علاوه بر فرمولاسیون صحیح ترکیبات سازنده بتن متناسب با کاربرد آن، استفاده از روش‌های حفاظتی مناسب جهت جلوگیری از تخریب و فرسایش آن در اثر شرایط نامطلوب محیطی است. یکی از راه‌های افزایش دوام بتن، استفاده از پوشش بر روی سطح بتن است. پوشش‌های سطح با ایجاد یک لایه متراکم بر روی سطح بتن، به‌طور موثری از نفوذ آب، گاز و یون‌های شیمیایی مخرب به داخل بتن جلوگیری می‌کنند. این امر در کاهش تخریب سازه‌های بتنی و افزایش طول عمر آنها نقش تعیین کننده‌ای دارد. در این مقاله عملکرد پوشش‌های مختلف در حفاظت از سازه‌های بتنی در برابر حمله عوامل مخرب مرور شده است. نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد پوشش‌های آلی همچون اپوکسی، پلی یورتانی و آکریلیک عملکرد بهتری در مقابل نفوذ یون کلر، سولفات، گاز دی اکسید کربن و آب در مقایسه با پوشش‌های معدنی و آستری همچون سیلیکات سدیم و سیلان/ سیلوکسان دارند.