مروری بر روش‌ها و مواد مورد استفاده جهت اصلاح سطحی منسوجات به منظور ایجاد خاصیت تاخیر در شعله‌وری با تاکید بر الیاف سلولزی

همان‌طور که به‌طور واضح در مراجع علمی متعدد آمده‌است، تاریخچه تاخیر در شعله‌وری پنبه بسیار قدیمی است: این امر به‌راحتی به خصوصیات شیمیایی و فیزیکی این لیف قابل‌توجه برمی‌گردد که باعث شده تا در قرن بیستم ازجمله پرمصرف‌ترین منسوجات باشد.  از سوی دیگر الیاف پنبه به دلیل ساختار خاص خود، فوق‌العاده آتش‌گیر بوده و شدیداً شعله‌ور می شوند. از این رو، یکی از مسائل چالش برانگیز در مورد این الیاف کاهش اشتعال‌پذیری آن‌هاست. بدین منظور، در مقالات و مطالعات مختلف از مواد و روش‌های مختلفی استفاده شده‌است. بنابراین، کار حاضر با هدف مرور مهم‌ترین مواد مورد استفاده جهت ایجاد تاخیر در شعله‌وری پنبه و سازوکار عملکرد این مواد انجام شده‌است. در مقاله پیش رو،  تلاش شده‌است پس از بررسی ساختار پنبه، به ‌مرور و دسته‌بندی مواد مختلفی که تاکنون جهت ایجاد تاخیر در شعله‌وری پنبه مورداستفاده قرارگرفته‌اند، و روش های ایجاد تاخیر درشعله‌وری پرداخته‌ شود.

A Review of Methods and Materials Used for Surface Modification of Textiles in Order to Create a Flame Retardant Property with Emphasis on Cellulosic Fibers

As reported in various scientific literature, the history of cotton flame retardancy is ancient: this is easily attributable to this fiber’s chemical and physical properties that made it predominant during the 20th century. On the other hand, cotton fibers are highly flammable and ignite intensely due to their particular structure. Hence, one of the most challenging issues with these fibers is their reduced flammability. For this purpose, different materials and methods have been used in various articles and studies. Therefore, the present work has been done to review the essential materials used in the flame retardancy of cotton and their mechanism of action. After examining the structure, a review on classification of the various materials and applying methods for flame retardancy of cotton were undertaken.