مروری بر ترکیبات آلی- معدنی حاوی بازدارنده‌های خوردگی: بررسی روش‌های ساخت و سازوکار حفاظت

یکی از رایج‌ترین راهکارها برای حفاظت فلزات در برابر خوردگی استفاده از پوشش‌های پلیمری می‌باشد. پوشش‌های پلیمری با ایجاد سد فیزیکی در برابر نفوذ آب و عوامل خورنده به سطح فلز از آن در برابر خوردگی محافظت می‌کنند. عوامل خارجی نظیر تابش پرتو فرابنفش، تنش های دمایی و اثرات مکانیکی (خراش و ترک) منجر به تخریب ساختار پوشش، ایجاد خلل و فرج و منافذ نفوذ آب و عوامل خورنده به درون ساختار پوشش و در نهایت فصل مشترک پوشش/فلز می شود. بنابراین حفاظت فعال در کنار حفاظت از طریق سد‌کنندگی جهت افزایش طول عمر فلز نیاز است. یک روش برای رسیدن به اثر فعال بازدارندگی استفاده از رنگدانه‌های ضدخوردگی فعالی است که قادرند فعالیت خوردگی را کاهش دهند. رنگدانه کرم یکی از پرکاربردترین این رنگدانه ها محسوب می‌گردد که برخلاف عملکرد ضد‌خوردگی مناسبش، سمیت بالا و اثرات سرطان‌زایی‌اش منجر به محدودیت استفاده از آن در پوشش در سال‌های اخیر شده است. رنگدانه‌های آلی و معدنی، برحسب سازوکار حفاظت از خوردگی به سه دسته کلی سدکننده، فداشونده و بازدارنده تقسیم‌بندی می‌شوند. افزودن بازدارنده‌ها به صورت مستقیم به پوشش می‌تواند اثرات نامطلوبی بر پخت پوشش داشته و عیوب ساختاری ایجاد کند. راهکار موثر دیگر جای‌گذاری یا کپسوله‌کردن بازدارنده‌های خوردگی در سامانه‌های میکرو و نانو می‌باشد که انواع مختلفی دارند. در این مطالعه به مرور ساختارهای انواع مختلف رنگدانه‌های ضدخوردگی، کپسول‌های بازدارنده و رنگدانه‌های با قابلیت تبادل یون و سازوکار بازدارندگی پرداخته خواهد شد