پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس مهارت های مقابله با استرس و چشم انداز زمان

هدف پژوهش حاضر، پیش‌بینی رضایت زناشویی بر اساس مهارت‌های مقابله با استرس و چشم‌انداز زمان بود. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل زوجین ساکن در منطقه 2 شهر تهران بود که از میان آن‌ها نمونه‌ای به تعداد 250 نفر به صورت در دسترس انتخاب ‌شده و به پرسشنامه‌های رضایتمندی زناشویی انریچ، سبک های مقابله‌ای لازاروس و فولکمن، چشم‌انداز زمان زیمباردو پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد، 12/5 درصد واریانس رضایت زناشویی بر اساس چشم‌انداز زمان و به‌کارگیری راهبردهای مقابله با استرس در زوجین پیش‌بینی می‌شود. نتایج همچنین نشان داد در به‌کارگیری راهبردهای هیجانی با رضایت زناشویی رابطه معکوس و معنادار وجود دارد، اما در به‌کارگیری راهبردهای مقابله‌ای متمرکز بر حل مسئله با رضایت زناشویی رابطه معناداری نشان داده نشد. در بررسی روابط دیدگاه‌های زمان با رضایت زناشویی نتایج حاکی از رابطه معکوس معنادار رضایت زناشویی با دیدگاه زمان گذشته منفی، حال لذت‌گرا و حال معتقد به سرنوشت بود. همچنین با توجه به نتایج آزمون t، زنان و مردان در رضایت زناشویی، به‌کارگیری راهبردهای مقابله با استرس و دیدگاه‌های زمان با هم تفاوت معناداری ندارند.