الگوی پیش بینی کننده شادکامی زناشویی در افراد متاهل

هدف از این پژوهش، شناسایی عوامل پیش بینی کننده شادکامی زناشویی و ارائه مدل پیشنهادی برای پیش بینی شادکامی زناشویی افراد متاهل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر زنان و مردان متاهل با دامنه سنی 20 تا 50 سال و ساکن شهر تهران بودند که حداقل دو سال از زندگی مشترک آنها گذشته باشد. نمونه ‌گیری در دو مرحله انجام شد. در مرحله‌ اول نمونه ‌گیری به صورت در دسترس بود و 67 نفر از افراد متاهل به پرسش‌ نامه ‌های رضایت زناشویی انریچ و شادکامی زوجین تگریان پاسخ دادند. در مرحله دوم و به شیوه هدفمند با 20 نفر از افراد متاهلی که در هر دو پرسش‌نامه نمرات بالایی کسب کرده بودند، مصاحبه انجام شد. در نهایت با استفاده از تجزیه و تحلیل داده های پژوهش کیفی (کدگذاری باز، محوری و انتخابی) به تدوین کدها و مقوله‌ ها پرداخته شد. نتایج نشان داد که چهار دسته از عوامل در شادکامی زناشویی نقش ایفا می‌ کردند. این چهار دسته شامل عوامل جمعیت شناختی مثل فاصله سنی، تحصیلات و درآمد، عوامل درون ‌فردی مثل گذشت، عوامل بین‌فردی مثل پذیرش و عوامل مربوط به خانواده ها می‌باشند. با توجه به نتایج این طور به نظر می‌آید که از بین این عوامل، عوامل درون‌فردی به خصوص ویژگی‌ های شخصیتی خود فرد و درک و استانداردهای وی نقش بسزایی در پیش‌بینی شادکامی زوجین داشتند.