بررسی اثربخشی امیددرمانی گروهی بر کیفیت زندگی اعضای خانواده بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا

ادبیات پژوهش بیانگر این است که اعضای خانواده بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا کیفیت زندگی پایینی را گزارش می‌دهند. کمبود دانش در مورد نحوه مواجهه با شرایط بیمار و مهارت‌های حل مسیله ناکافی برای حل مشکلات ناشی از شرایط بیمار با سطح پایین‌تر کیفیت زندگی مراقبان در ارتباط است. پژوهش حاضر سعی داشت با استفاده از امیددرمانی مهارت‌های مقابله‌ای و مهارت‌های حل مسیله مراقبان و انگیزه آنان برای حل مشکلات‌شان را افزایش دهد. سی عضو خانواده بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا در پژوهش حاضر شرکت کردند. امیددرمانی شامل 8 جلسه (4 هفته) بود. هر جلسه حدود 2 ساعت طول می‌کشید. از شرکت‌کنندگان در گروه امیددرمانی خواسته شد که به پرسش‌نامه‌هایی در زمینه کیفیت زندگی و امید پیش از شروع نخستین جلسه و پس از آخرین جلسه پاسخ دهند. علاوه بر این، شرکت‌کنندگان گروه کنترل به همان ابزارها در دو نوبت و با فاصله زمانی 4 هفته پاسخ دادند. نتایج نشان داد که دو گروه شرکت‌کنندگان تفاوت معناداری با یکدیگر در نمرات پایه کیفیت زندگی و امید نداشتند. تحلیل کواریانس نشان داد که شرکت‌کنندگان گروه امیددرمانی پس از پایان جلسات در مقایسه با گروه کنترل نمرات بالاتری در خرده‌مقیاس‌های سرزندگی (001/0=p)، سلامت روانی (024/0=p)، عملکرد اجتماعی (006/0=p) و سلامت عمومی (001/0=p) داشتند. سایر یافته‌ها معنادار نبود. نتایج نشان داد که امیددرمانی گروهی درمانی موثر برای افزایش کیفیت زندگی مراقبان است، به خصوص در بعد‌های روان‌شناختی.