عوامل پیش‌بینی‌کننده خوداثرمندی والدینی مادرانِ کودکان زیر دو سال

خوداثرمندی والدینی به ‌معنای سطح اطمینان ادراک ‌شده والد از چگونگی ایفای نقش خود است و می‌تواند با سازگاری روان‌شناختی و اجتماعی کودک و والد هم‌بسته باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی عوامل موثر در خوداثرمندی والدینی مادران کودکان زیر دو سال بود. این مطالعه در زمره مطالعات توصیفی ‌ـ ‌پسرویدادی قرار دارد. بدین‌ منظور، با روش نمونه‌گیری هدفمند و در دسترس، از ??? تن از مادران کودکان زیر دو سال شهر تهران خواسته شد تا به سوالات پژوهش پاسخ دهند. از شاخص استرس والدینی (آبیدین، ????)، مقیاس منابع حمایت اجتماعی (کوسک و کوسک، ????)، پرسش‌نامه اثرمندی مادرانه (تتی و گلفند، ????)، پرسش‌نامه افسردگی بک (بک، ????)، پرسش‌نامه خُلق‌ و ‌خوی کودک (بیتس، ????) و مقیاس اضطراب جدایی مـادرانه (هوک و مک برید و گنزدا، (????) برای جمعآوری دادهها استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد خُلق‌و‌خوی کودک و افسردگی مادر و استرس والدینی، در سه گام، حدود ?? درصد واریانس خوداثرمندی والدینی مادرانِ کودکان زیر دو سال را تبیین میکنند؛ بنابراین برنامههای آموزشی و پیشگیرانه با در نظر گرفتن این متغیرها میتوانند سطح خوداثرمندی در مادران را افزایش داده و از ناسازگاری‌های بعدی پیشگیری کنند.