اثربخشی تباردرمانی بر کاهش استرس مادران دارای فرزندان با نشانه‌های اختلال‌های برون سو

مطالعه حاضر به ‌منظور اثربخشی تباردرمانی بر کاهش استرس مادرانِ دارای فرزندان پسر ? و? ساله با نشانه‌های اختلال‌های برونسو، با روش آزمایشی تک‌آزمودنی انجام شد. بدین ‌منظور، شش مادر که فـرزنـدان آن‌ها بـراسـاس سیـاهه رفتـاری کـودک (cbcl)، علایم و نشانه‌های اختلال‌های برونسو را نشان می‌دادند، به روش نمونه‌گیری قضاوتی انتخاب شدند. آزمودنی‌ها پیش از شروع جلسات درمان، سه ‌مرتبه به فواصل یک ‌هفته‌ای، با پرسش‌نامه استرس والدینی ‌ـ‌ فرم کوتاه ارزیابی شدند (خط پایه) و پس ‌از آن، در نُه جلسه گروهی هفتگی یک ‌ساعت ‌و ‌نیمی شرکت کردند. در جلسات سوم و ششم و نهم نیز آزمودنی‌ها به‌وسیله پرسش‌نامه مذکور ارزیابی شدند.پس از اتمام جلسات نیز دو‌ مرتبه، با فواصل دو هفته‌ای، نتایج به‌دست ‌آمده پیگیری شد. بررسی نتایج با تحلیل چشمی نمودار نشان داد که بیشترِ آزمودنی‌ها (به‌جز دو آزمودنی) تغییرات چشمگیری در شاخص استرس والدینی نشان دادند. همچنین درصد بهبودی 04/0 درصد تا ?? درصد و اندازه اثر متوسط تا بالایی مشاهده شد؛ اما در دو آزمودنی که جلسات درمان را تکمیل نکردند، نتایج، معنادار نبود. در اندازه‌گیری‌های مکرر با استفاده از آزمون هینه فلت نیز مشخص شد که تباردرمانی بر کاهش استرس مادران موثر بوده است (012/0p < ).