نقش الگوهای ارتباطی خانواده در خودپنداره دانش‌آموزان مقطع راهنمایی شهر شیراز

پژوهش حاضر، با هدف بررسی ارتباط بین الگوهای ارتباطی خانواده (گفت‌وشنود و همنوایی) با خودپنداره (تحصیلی، اجتماعی، ورزشی و ارزشی) انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، شامل 192 دانش‌آموز مقطع راهنمایی شهر شیراز (95 دختر و 97 پسر) بود، که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. به‌منظور گردآوری داده‌ها، از پرسش‌نامه تجدید نظرشده الگوهای ارتباطی خانواده کویرنر و فیتزپاتریک و مقیاس خود پنداره منداگلیو و پی‌ریت استفاده شد.نتایج نشان داد ارتباط خانوادگی از نوع گفت‌وشنود، به ‌صورت مثبت و معناداری، به پیش‌بینی همه ابعاد خودپنداره می‌پردازد؛ در حالی‌که قدرت پیش‌بینی ارتباط خانوادگی از نوع همنوایی معنادار نبود. هم‌چنین، بیش‌ترین همبستگی بین متغیرهای ارتباط خانوادگی و خودپنداره، در گروه دخترها، متعلق به رابطه بین خودپنداره ارزشی و ارتباط گفت‌وشنود بوده و در گروه پسرها مربوط به رابطه بین خودپنداره ورزشی و ارتباط گفت‌وشنود است. بنابراین می‌توان گفت، خانواده‌های با جهت‌گیری گفت‌وشنود، باعث افزایش سازگاری و خودپنداره در فرزندان می‌شوند.