مقایسه استرس مادران کودکان پیش‌دبستانی با و بدون ناتوانی هوشی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه استرس مادران کودکان پیش‌دبستانی با و بدون ناتوانی هوشی صورت گرفت. این پژوهش از نوع علّی ـ مقایسه‌ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه مادران کودکان پیش‌دبستانی با و بدون ناتوانی هوشی شهر شیراز بودند که از بین آن‌ها نمونه‌ای به حجم 116 نفر (58 نفر از آن‌ها مادران کودکان پیش‌دبستانی با ناتوانی هوشی و 58 نفر از آن‌ها مادران کودکان پیش‌دبستانی بدون ناتوانی هوشی) انتخاب شدند. از پرسش‏نامه رویدادها و تغییرات زندگی (مک‌کابین و همکاران،1996) برای سنجش استرس استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه نشان داد که استرس مادران کودکان پیش‌دبستانی با ناتوانی هوشی به طور معنی‌داری بیشتر از استرس مادران کودکان پیش‌دبستانی بدون ناتوانی هوشی است.هم‌چنین نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که استرس مادران کودکان پیش‌دبستانی با ناتوانی هوشی در خرده‌مقیاس‌‌های استرس‏های درون‏خانوادگی، استرس‏های زناشویی، استرس‏های مالی و تجاری، بیماری و استرس پرستاری، از دست دادن اعضای خانواده و مشکلات قضایی خانواده نسبت به مادران کودکان پیش‌دبستانی بدون ناتوانی هوشی به طور معنا‌داری بالاتر است. شایان ذکر است که بین استرس مادران کودکان پیش‌دبستانی با و بدون ناتوانی هوشی در خرده‌مقیاس‌‌های استرس‏های ناشی از بارداری و فرزندان، استرس‏های کاری و تغییر شغلی و کم و زیاد شدن اعضای خانواده تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. با توجه به یافته‌‌های این پژوهش پیشنهاد می‌شود که مسیولین آموزش کودکان با ناتوانی هوشی، برنامه‌های آموزش خانواده بهنگام با تاکید بر برنامه‌های مدیریت استرس برای والدین کودکان پیش‌دبستانی با ناتوانی هوشی فراهم نمایند تا بر پیشرفت همه جانبه این کودکان تاثیر بگذارند و از پیامدهای زیان‌آوری که این کودکان را در سنین مدرسه تهدید می‌کند، پیشگیری کنند.