مطالعه تطبیقی حقوق غیرمالی ناشی از اقتدار (ولایت) ابوین در حقوق ایران و فرانسه

از جمله حقوق غیرمالی مهم ناشی از نکاح، اقتدار (ولایت) ابوین بر فرزندان است. در حقوق ایران، ولایت پدر در خانواده بیشتر از مادر است و ولایت پدر بر تزویج اولاد صغیر، شرط بودن اذن وی در صحت ازدواج دوشیزه رشید و تحمیل تابعیت پدر بر فرزندان، از اختصاصات پدر است. با این همه، امر تربیت و تادیب فرزندان، ملاقات و امتثال اوامر و احترام، به پدر اختصاص ندارد و در مورد حضانت نیز قانون‌گذار به توازن حقوقی والدین نظر داشته است. در مقابل، حقوق پیشین فرانسه به قدرت مطلق پدری در خانواده معتقد و در این زمینه برای مادر جایگاه ویژه‌ای قایل نبود. اما با تصویب قانون ١٩٧1 میلادی، مادر نیز در کنار پدر دارای اقتدار مستقلی گردید و اقتدار ابوینی، جایگزین قدرت مطلق پدر در خانواده شد. بنابر این، نظم حقوقی کنونی ایران درباره اقتدار ابوین، در میانه نظم حقوقی پیشین و کنونی فرانسه قرار دارد. نوشتار حاضر، با رویکردی تطبیقی و روش توصیفی تحلیلی، درصدد است که حدود اقتدار ابوین بر فرزندان در ایران را بررسی کند و وجوه تشابه و افتراق آن را با حقوق فرانسه مورد سنجش قرار دهد و با لحاظ تحولات اجتماعی، الگوی مناسبی برای تحولات حقوقی احتمالی در این زمینه ارایه دهد.

a comparative study of non financial rights arising from parental authority in iranian and french law

the parental authority over children is regarded as one of the most important non financial rights resulted from marriage. based on iranian law, the authority of the father is more than that of the mother. the father’s authority is on the coupling of the minor, his authorization to verify the marriage of miss and the imposition of father’s nationality on the children are idiosyncratic to the father. however, the right of training and meeting the children are not merely attributed to the father. in the case of child custody, the legislator has also balanced the parental rights. in contrast in france, the absolute paternal power in the past was replaced by the parental authority through the act 1971 by attributing to the mother an independent authority along with the father. thus, the present situation of iran lies in the midst of the past and present legal order of france. this paper seeks to study the limitations of the authority of both parents over children in iran and to examine the similarities and differences with french law in order to present a suitable model for iran.