مقایسه اثربخشی زوج درمانی خود تنظیم‌گری-دلبستگی و زوج درمانی سیستمی-رفتاری بر عملکرد جنسی زنان دارای رابطه فرازناشویی

رابطه جنسی، کارکرد طبیعی بین زوجین است که احساس رضایت از آن در حفظ نظام خانواده موثر است و عامل اصلی در پیشگیری از عدم تعهد و رابطه فرازناشویی است. هدف پژوهش مقایسه اثربخشی زوج درمانی خود تنظیم گری-دلبستگی و سیستمی-رفتاری بر عملکرد جنسی زنان دارای رابطه فرازناشویی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری 68 زن دارای رابطه فرازناشویی مراجعه کننده به مرکز مشاوره ویژه زنان در شهرستان سنندج در سال 1398 بود. با نمونه گیری در دسترس 45 نفر انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (15نفره) گمارده شدند. از پرسشنامه عملکرد جنسی زنان روزن و هایمن (2004) استفاده شد. برای گروه اول برنامه زوج درمانی خود تنظیم گری-دلبستگی 8 جلسه، و گروه دوم برنامه سیستمی-رفتاری 10 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس آمیخته تحلیل شد. نتایج نشان داد که هر دو مدل زوج درمانی خود تنظیم گری-دلبستگی و سیستمی-رفتاری بر بهبود عملکرد جنسی زنان دارای رابطه فرازناشویی اثربخشی معناداری داشتند (0/001>p).  نتایج پیگیری نشان داد این نتایج بعد از سه ماه پایدار ماند. بین گروه های زوج درمانی تفاوت معناداری وجود نداشت. می توان از این دو رویکرد به عنوان مداخله ای موثر در روابط زوجین استفاده کرد.

comparison of the effectiveness of self regulation - attachment couple therapy and systemic - behavioral couple therapy on sexual function of women with extramarital affair

sex is a natural function between couples and the feeling of satisfaction is effective in maintaining the family system and it is the main factor in preventing infidelity and extramarital affair. the aim of thisstudy is to compare the effectiveness ofself-regulation-attachment couple therapy and systemic-behavioral couple therapy on sexual function in women engaged in extramarital affair.research method was semi experimental with pretestposttest and follow up with control group design. the statistical population was 68 women who had had extramarital affairs referred to the specialcounseling center for women of sanandaj in 2019. through available sampling, 45 subjects were selected and randomly assigned into two intervention and onecontrol groups (15 persons). the research tool was rosen & heiman (2000) women's sexual function questionnaire. one the intervention group received self- regulation attachment couple therapy through 8 session., another group received systemicbehavioral couple therapy through 10 session, of 90 minutes duration. data was analyzed using mixed analysis of variance. results showed that both couple therapy programs significantly improved the sexual function (p< 0.001). followup analyses showed that these results remained stable after three months. no significant difference was found between the two experimental groups. these two approaches can be used as an effective intervention in couple relationships.