پیش بینی پرخاشگری کنشی و واکنشی در نوجوانان براساس سبک‌ فرزندپروری ادراک شده

پرخاشگری یکی از مشکلات رایج سلامت ذهنی در میان نوجوانان است. ، برخی مطالعات با توجه به کارکردهای مختلف این مولفه میان دو گونه پرخاشگری کنشی و واکنشی تمایز قائل شده و پیشایندها و نتایج متفاوتی را شناسایی کردند. هدف پژوهش حاضر شناسایی نقش سبک های فرزندپروری ادراک شده در نوجوانان در پیش بینی این دو شکل از پرخاشگری است. در این راستا 138 نوجوان به روش چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. و به پرسشنامه های پرخاشگری کنشی و واکنشی و سبک فرزند پروری ادراک شده پاسخ دادند. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که ادراک از سبک فرزندپروری مقتدر بروز کمتر پرخاشگری واکنشی را در پسران پیش بینی می کند. در دختران نیز سبک فرزندپروری سهل انگار توانست به طور معناداری پرخاشگری کنشی را تنها در میان افرادی که نمرات بالایی از پرخاشگری به دست آوردند، تبیین کند. نتایج این پژوهش بیانگر تفکیک بیان شده در پرخاشگری با توجه به تمایز بسترهای خانوادگی است. لزوم مطالعات بیشتر در راستای بررسی کنش عوامل فردی و محیطی در بروز پرخاشگری جهت سبب شناسی نظام مند پرخاشگری برای طراحی مداخلات پیشگیرانه و درمانی کارآمد مورد بحث قرار گرفت.

prediction of reactive and proactive aggression among adolescents based on the perceived parenting styles

aggression is one of the most common mental health problems among adolescents. some studies distinguish between reactive and proactive aggression and categorize different functions of aggressionand identify distinctive antecedents and outcomes.this study aims to assess the differential role of perceived parenting style in the prediction of these two types of aggression. therefore, 138 adolescents werechosen by multi-stage sampling method who completed the perceived parenting style and the reactive and proactive questionnaire (rpq).multivariate regression analysis revealed that the authoritative parenting style is a negative predictor of boys’ reactive aggression. the authoritarian parenting style also significantly predicts the high levelsof reactive aggression among girls. however,neglectful parenting style signifycantly explained the variance of proactive aggression only among high aggressive participants. findings support the dichotomyof reactive and proactive aggression relative to the differential family context. future researches are suggested to examine the interaction of individual andenvironmental factors for the systematic study of aggression to design effective preventive and treatment interventions.