تبیین مدل اضطراب کرونا بر اساس تنیدگی والدینی، امید به آینده و رفتارهای وسواسی با میانجی‌گری ترس از مرگ

هدف مطالعه حاضر تبیین مدل اضطراب کرونا بر اساس تنیدگی والدینی، امید به آینده و رفتارهای وسواسی با میانجی‌گری ترس از مرگ بود. این مطالعه از نظر هدف کاربردی است و نحوه گردآوری داده‌ها همبستگی از نوع توصیفی بود. جامعه آماری پژوهش شامل والدین کودکان و نوجوانان ساکن مناطق مرکزی و جنوبی شهر تهران بود. نمونه پژوهش 231 نفر بودند که از طریق دو مرحله نمونه‌گیری خوشه‌ای و در دسترس و به روش اینترنتی در پژوهش شرکت کردند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌های اضطراب کرونا علیپور و همکاران (1398)، پرسش‌نامه تنیدگی والدینی آبیدین (1995)، پرسش‌نامه امید اسنایدر (1991)، پرسش‌نامه رفتارهای وسواسی محقق‌ساخته و پرسش‌نامه ترس از مرگ تمپلر (1970) بودند. داده‌ها با روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق نرم‌افزارهای spss و amos تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که مدل اصلاح‌شده پژوهش پس از حذف متغیر امید به آینده از برازش مطلوبی برخوردار است (0.99=gfi ). رفتارهای وسواسی بر اضطراب کرونا اثر مستقیم و غیرمستقیم معناداری دارد (p<0.01).. همچنین تنیدگی والدینی اثر غیرمستقیم معناداری بر اضطراب کرونا دارد (p<0.05). با توجه به ارتباط اضطراب کرونا با رفتارهای وسواسی و تنیدگی والدینی، توجه به مداخله‌هایی برای والدین در حین و بعد از کرونا با هدف کاهش آسیب‌های روان‌شناختی ضروری می‌نماید.

Developing the Coronavirus Anxiety Model Based on Parental Distress, Hope for the Future, and Obsessive Behaviors Mediated by Fear of Death

The purpose of this study is to explain model of coronavirus anxiety based on parental distress, Hope for the future and obsessive behaviors mediated by fear of death. This study is applied in terms of purpose and the method of data collection was descriptive correlation. Statistical population of this study included parents of children and adolescents living in central and southern regions of Tehran. Sample of the study was 231 people who participated in the research by two stages of cluster and available sampling and through the internet. Data collection instruments included Alipour et al. coronavirus Anxiety Questionnaire (2020), Abidin Parenting Distress Questionnaire (1995), Snyder Hope Questionnaire (1991), ResearcherMade Obsessive Behaviors Questionnaire, and Templer Fear of Death Questionnaire (1970). Data were analyzed using Pearson correlation and path analysis using SPSS and AMOS software. Results showed that modified research model is a good fit after removing the variable of future hope (GFI=0.99). Obsessive behaviors have a significant direct and indirect effect on coronavirus anxiety (p<0.01). Parental distress also has a significant indirect effect on corona anxiety (p<0.05). Considering the relationship between coronavirus anxiety with obsessive behaviors and parental distress, interventions for parents during and postcorona outbreaks with the aim of reducing psychological harm is essential.