اثربخشی بازی‌درمانی بومی‌شده بر تعامل والدکودک مادران کودکان پیش‌دبستانی دچار اختلال کاستی توجه/ فزون‌کنشی

هدف از پژوهش حاضر  بررسی تاثیر  بازی­درمانی بومی شده  بر تعامل والدکودک، مادران کودکان مبتلا به اختلال کاستی توجه/ فزون­کنشی بود. به همین منظور با استفاده از روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای و با توجه به ملاک­های ورود آزمودنی­ها به پژوهش، تعداد 26 نفر از مادران کودکان پیش­دبستانی مبتلا به اختلال کاستی توجه/ فزون­کنشی انتخاب شدند و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند.  گروه آزمایشی در 10 جلسه بازی درمانی بومی­شده شرکت داده شدند و گروه گواه هیچ­گونه آموزشی دریافت نکردند. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه تعامل والدکودک پیانتا (1994)، پرسشنامه وندربیلت (2003) و مصاحبه بالینی بود که مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم افزار  نسخه 22 و آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایشی و گواه در مرحله پس­آزمون و پیگیری تفاوت معنی­دار آماری وجود داشت (01/0 ). می­توان نتیجه گرفت که مداخلات بازی درمانی بومی بر تعامل والد فرزند والدین کودکان پیش­دبستانی مبتلا به اختلال کاستی توجه/ فزون­کنشی تاثیر دارد. بکارگیری این روش در مداخلات روان­شناختی والدین به درمانگران پیشنهاد می­گردد.