مدل علی روابط بین ناگویی هیجانی با عملکرد جنسی با میانجیگری درماندگی روانشناختی و صمیمیت زناشویی

عملکرد جنسی مانند یک چرخه است و عوامل مختلف زیستی و روانی مختلفی روی آن تاثیر گذارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی مدل علی رابطه بین ناگویی هیجانی با عملکرد جنسی با میانجیگری درماندگی روانشناختی و صمیمیت زناشویی انجام شد. پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به پایگاه های بهداشتی سطح شهرستان بردسیر تشکیل داد. بر اساس روش نمونه گیری در دسترس تعداد 506 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو، شاخص عملکرد جنسی زنان، پرسشنامه نیاز به صمیمیت باگاروزی و شاخص درماندگی روانشناختی پاسخ دادند. یافته های پژوهش نشان داد که ناگویی هیجانی بر درماندگی های روانشناختی به طور مثبت و معنی‌دار (0.75 =β)، بر صمیمیت زناشویی (0.22 - =β ) به طور منفی و معنی‌دار و بر اختلالات عملکرد جنسی (0.09 - =β) به طور منفی و غیر معنی دار تاثیرگذار است. به علاوه صمیمیت زناشویی به طور مستقیم، مثبت و معنی‌دار عملکرد جنسی را تحت تاثیر قرار می دهد (0.34 =β) و تاثیر مستقیم درماندگی های روانشناختی بر اختلالات عملکرد جنسی (0.25 - =β) منفی و معنی دار است. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ناگویی هیجانی به طور غیرمستقیم از طریق افزایش درماندگی روان شناختی و کاهش صمیمیت زناشویی بر عملکرد جنسی تاثیرگذار است. ناگویی باعث افزایش درماندگی روان شناختی و درماندگی باعث کاهش عملکرد جنسی می شود. همچنین ناگویی اثر منفی بر صمیمیت زناشویی دارد و خود صمیمیت رابطه مثبت با عملکرد جنسی دارد که به دلیل ناگویی این اثر نیز کم می شود.