رابطه خودمختاری و صمیمیت خانواده مبدا با سازگاری زناشویی: نقش عوامل شخصیتی

 پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودمختاری و صمیمیت خانواده مبدا با سازگاری زناشویی با توجه به نقش عوامل شخصیتی مورد مطالعه قرار گرفته است. جامعه آماری شامل زنان و مردان متاهل ساکن شهر قزوین بودند که حداقل یک سال از زندگی مشترکشان گذشته باشد. بدین منظور 300 نفر (150 مرد و 150 زن متاهل) به صورت در دسترس پرسش‌نامه‌های اطلاعات دموگرافیک، خانواده مبدا (fos)، سازگاری زناشویی (das) و سنجش صفات پنج‌گانه شخصیتی (neo-ffi) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل مسیر؛ از طریق آزمون بوت استرپ تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد خودمختاری خانواده مبدا و هم‌چنین صمیمیت خانواده مبدا اثر مستقیمی بر سازگاری زناشویی دارند، هم‌چنین در رابطه خودمختاری خانواده مبدا با سازگاری زناشویی و صمیمیت خانواده مبدا با سازگاری زناشویی عامل شخصیتی روان‌آزرده‌خویی نقش میانجی دارد. بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان گفت تجارب خانواده مبدا و عوامل شخصیتی افراد ممکن است با سطوح بهتر یا بدتر سازگاری زناشویی همراه باشد. در واقع هرچه فرد از خانواده مبدا مستقل‌تر باشد و صمیمیت بیشتری با آن‌ها داشته باشد، انتظار می‌رود که عامل شخصیتی روان‌آزرده‌خویی در او پایین بوده؛ یعنی بیشتر قادر به کنترل تکانه‌های خود بوده و قوی‌تر از دیگران با استرس کنار بیاید و این خود باعث می‌شود که در نهایت به سازگاری زناشویی بالاتری برسد.