اثربخشی آموزش شوخ‌طبعی بر نشانه‌های هراس اجتماعی

در این پژوهش اثربخشی آموزش شوخ‌طبعی بر کاهش نشانه‌های هراس اجتماعی در دانش‌آموزان بررسی شد. روش پژوهش شبه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون‌ ـ‌ پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری 2 ماهه بود. از بین دانش‌آموزان پسر مراجعه‌کننده به مرکز مشاورۀ آموزش‌وپرورش اسلام‌شهر، پس از مصاحبۀ مقدماتی و اجرای سیاهۀ هراس اجتماعی (کانور و دیگران، 2001)، از بین دانش‌آموزانی که نمرۀ بالاتری (طبق معیار نقطه برش بالینی) در این آزمون کسب کرده بودند، 30 دانش‌آموز انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) به‌صورت تصادفی جایگزین شدند. آموزش شوخ‌طبعی (مک‌گی، 2004) برای گروه آزمایش در 8 هفتۀ پیاپی و به مدت 80 دقیقه اجرا شد و گروه گواه هیچ آموزشی در این مدت دریافت نکرد. داده‌های حاصل از مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری از طریق تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش شوخ‌طبعی، به کاهش نمرۀ کل هراس اجتماعی و زیرمقیاس‌های ترس، اجتناب و ناراحتی فیزیولوژیکی در مرحلۀ پس‌آزمون و ثبات نمره‌ها در مرحلۀ پیگیری منجر می‌شود.