ویژگی‌های روان‌سنجی نسخه فارسی آزمون تکمیل جمله دانشگاه واشینگتون

هدف این پژوهش سنجش شاخص‌های روان‌سنجی، شامل روایی و اعتبار و ساختار عاملی نسخه فارسی آزمون تکمیل جمله دانشگاه واشینگتون، برای ارزیابی تحول‌ من بود. به روش نمونه‌برداری در دسترس از رشته‌های تحصیلی مختلف (فنی، علوم پایه و علوم انسانی) دانشگاه تهران 289 دانشجو (146 مرد، 143 زن) آزمون تکمیل جمله دانشگاه واشینگتون (های و لووینگر، 1996) را تکمیل کردند و سطح تحول‌یافتگی من آن ها ارزیابی شد. برای بررسی روایی واگرا نیز مقیاس خودتخریب‌گری مزمن (کلی و دیگران، 1985) و زیر‌مقیاس گناه از پرسشنامه احساسات شخصی (هاردر و زالما، 1990) به کار رفت. یافته‌ها نشان داد که آزمون تکمیل جمله دانشگاه واشینگتون همسانی درونی مناسب (118/0 تا 326/0) دارد. مقدار آلفا و اعتبار بازآزمایی دو هفته‌ای آن هم به‌ترتیب 781/0 و 876/0 به ‌دست آمد. همبستگی منفی و معنا‌دار آزمون با خودتخریب‌گری نشان دهنده روایی واگرای آزمون و توانایی تفکیک دو گروه با سطح تحول بالای من و پایین احساس گناه و خودتخریب‌گری نشان دهنده روایی تفکیکی آزمون بود. تحلیل عاملی اکتشافی ساختار تک‌بُعدی آزمون را نشان می داد. نسخه فارسی آزمون تکمیل جمله دانشگاه واشینگتون برای اندازه‌گیری سطح تحول‌یافتگی من روایی و اعتبار مناسب دارد.

Psychometric Properties of the Persian Version of Washington University Sentences Completion Test (WUSCT)

This study aimed to investigate the psychometric properties (validity, reliability and factorial structure) of the Persian version of the Washington University Sentences Completion Test (WUSCT; Hy & Loevinger 1996) for evaluating ego development. Two hundred and eighty nine undergraduate students (143 females, 146 males) were selected from different disciplines of Tehran University using convenience sampling. The guilt subscale of the Personal Feeling Questionnaire (Harder & Zalma, 1990) and the Chronic SelfDestructiveness Scale (Kelley, et al., 1985) were used for studying divergent validity. The results indicated that the WUSCT had appropriate internal consistency (ranged from 0/118 to 0/326). The Cronbach α and 2weeks testretest reliability were .781 and .876, respectively. The negative correlation of the WUSCT with selfdestructiveness demonstrated the divergent validity of the WUSCT. The WUSCT could discriminate the group with high ego development from the group with low guilt and selfdestructiveness which indicated the discriminant validity of the WUSCT. The factorial analyses indicated that the WUSCT was unidimensional. The findings suggest that the Persian version of the WUSCT is a valid and reliable tool for assessing ego development.