رابطه بین خودناتوان‌سازی و حرمت خود ناپایدار: نقش واسطه‌ای ترس‌ از‌ ارزیابی منفی

این پژوهش با هدف تعیین نقش واسطه‌گری ترس از ارزیابی منفی در رابطه خودناتوان‎سازی و ناپایداری حرمت خود انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کل دانش‌آموزان دختر پایه هشتم متوسطه (با میانگین سنی 14 سال) تشکیل می دادند که در سال تحصیلی 94-1393 مشغول به تحصیل بودند. بر اساس طرح زمینه‌یابی، نمونه‌ای متشکل از 150 دختر پایه هشتم به روش نمونه‌برداری در دسترس با استفاده از نسخه کوتاه ترس از ارزیابی منفی (fnesb؛ لیری، 1983)، مقیاس خودناتوان‌سازی (جونز و رودولت، 1982) و مقیاس حرمت خود ناپایدار (چابرول، روسیو و کالاهان، 2006) بررسی شدند. داده‌ها با روش رگرسیون تحلیل شد و نتایج نشان داد که حرمت خود قادر به پیش بینی هر دو بعد خودناتوان‌سازی است. نتایج از نقش واسطه‌ای ترس از ارزیابی منفی در رابطه‌ بین ابعاد خود ناتوان‌سازی و ناپایداری حرمت خود حمایت کرد. بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که ناپایداری حرمت خود تاحدودی از طریق ترس از ارزیابی منفی، بر خود ناتوان‌سازی تاثیر می گذارد. در نتیجه با تمرکز بر الگوی نظری و پرداختن به ترس از ارزیابی منفی می‌توان موجب ارتقای پایداری حرمت خود در نوجوانان شود.