نقش تجربه‌های دینی در پیش‌بینی حل ‌مسیله اجتماعی

هدف پژوهش حاضر شناخت نقش تجربه‌های دینی در پیش‌بینی حل‌ مسیله اجتماعی ‌بود. بدین منظور تعداد 416 نفر دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز که باروش نمونه‌برداری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه بنیادگرایی مذهبی (آلتمیر و هانسبرگر، 2004)، مقیاس پرسشگری (بتسون و شوینراد، 1991) و سیاهه حل‌ مسیله اجتماعی (دزوریلا، نزوومیدو‌ـ‌الیویرز، 2002) را تکمیل کردند. داده‌هابا استفاده از روش آماری تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه‌گام ‌به‌گام مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان دادند بعد خودانتقادگری (از ابعاد جهت‌گیری پرسشگری) جهت‌گیری مثبت به مسیله را به صورت مثبت و معنادار پیش‌بینی می‌کند. همچنین ابعاد خودانتقادگری و پیچیدگی به صورت مثبت و معنادار حل‌ مسیله منطقی را پیش‌بینی می‌کنند. علاوه بر این، بنیادگرایی‌ به صورت مثبت و معنادار و تساهل‌گرایی به صورت منفی و معنادار، جهت‌گیری منفی به مسیله را پیش‌بینی می‌کنند. نتایج تحلیل رگرسیون مشخص کرد بعد تساهل‏گرایی، بنیادگرایی و خودانتقادگری نقشی معنادار در پیش‌بینی حل ‌مسیله تکانشی‌ـ‌اجتنابی دارند. بنابراین، تجربه‌های دینی می‌توانند نقش مهمی در چگونگی حل‌ مسیله اجتماعی ایفا نمایند.