مهارت‌های بنیادی در کودکان دارای ناتوانی ریاضی و ناتوانی توام ریاضی و خواندن

هدف پژوهش حاضر تعیین مهارت‌های بنیادی 103 دانش‌آموز پایه چهارم دارای ناتوانی ریاضی بر اساس آزمون ایران کی‌مت (هومن و محمداسماعیل، 1381) و ناتوانی توام ریاضی و خواندن بر اساس خرده‎آزمون خواندن کلمه‌ها در آزمون خواندن ( کرمی‌نوری و مرادی، 1387) بود. نمونه متشکل بود از سه گروه که از لحاظ بهره هوش همگن شده بودند: کودکان واجد ناتوانی ریاضی و توانایی متوسط در خواندن (24 نفر)، ناتوانی توام در خواندن و ریاضی (24 نفر) و پیشرفت متوسط در ریاضی و خواندن (26 نفر). مهارت‌های بنیادی شامل پردازش آوایی، پردازش زمانی ـ شنیداری و حافظه کوتاه‌مدت آوایی و حافظه‌کاری آوایی بودند. نتایج تحلیل واریانس تک‌متغیری و آزمون‌های تعقیبی (توکی) نشان دادند که کودکان دارای ناتوانی ریاضی نسبت به کودکان واجد پیشرفت متوسط در خواندن و ریاضی در پردازش زمانی ـ شنیداری عملکرد ضعیف‌تری دارند. نتایج در کل نشان دادند که نارسایی در پردازش آوایی، پردازش زمانی ـ شنیداری و حافظه کوتاه‌مدت آوایی در شکل‌گیری ناتوانی توام خواندن و ریاضی نسبت به ناتوانی ریاضی، نقش بیشتری دارد.